وی تا ساعت ۲ بامداد بیدار ماند تا کهکشان راه شیری بالا بیاید و از چشم‌اندازی که وی به دقت برگزیده بود، هم سطح یکی از این درختان باشکوه و باهیبت جای گیرد. از این چشم‌انداز، رگه‌های غبار تیره‌ی کهکشان به گونه‌ای دیده می‌شدند که گویی ادامه‌ی طبیعی شاخه‌های درختند. در پایان، این نور بود که باید تنظیم می‌شد. عکاس یک چراغ قوه‌ی روشن را در پشت درخت به گونه‌ای جای داد که با نورش، درخت به حالت ضدنور و تمام تیره دیده شود. از خوش شانسی، درختان دیگر هم در برابر افقِ به نسبت روشن به حالت ضدنور در آمده بودند. این عکس یک تک‌نما با نوردهی ۳۰ ثانیه‌ای است و با پردازش دیجیتالی، نمای کهکشان راه شیری در آن آشکارتر شده.
در تصویر دوم، نام و نقشه ی صورت های فلکی و شماری از ستارگان این پهنه از آسمان به تصویر افزوده شده.
