آی‌سی ۳۴۲ که از نظر اندازه با کهکشان‌های مارپیچی بزرگ و درخشان نزدیکمان برابری می‌کند، با فاصله‌ی ۱۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی شمالیِ گردن‌درازِ زرافه جای گرفته است. این جزیره‌ی گسترده و پهناور کیهانی می‌توانست یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌ها در آسمان شب‌های ما باشد ولی در پشت پرده‌ی ستارگان و ابرهای گاز و غبارِ صفحه‌ی کهکشان راه شیری پنهان شده و به سختی دیده می‌شود.
حتی با این که به خاطر وجود ابرهای کیهانی میان ما و آی‌سی ۳۴۲، از نور آن کاسته شده است، ولی در این تصویر تلسکوپی پروضوح می‌توان غبار تیره‌ی درون خود آی‌سی ۳۴۲، خوشه‌های آبی‌فام ستاره‌ای و مناطق درخشان و صورتی‌رنگ ستاره‌زایی در بازوان مارپیچی‌اش که به دور هسته پیچیده‌اند را بازشناخت.
آی‌سی ۳۴۲ احتمالا به تازگی گامی انفجاری از زایش ستارگان (فرآیند ستاره‌فشانی) را پشت سر گذاشته و نزدیکی‌اش به گروه محلی کهکشان‌ها هم به اندازه‌ی کافی هست که با گرانش خود بر دگرگونی کهکشان‌های این گروه، از جمله راه شیری تاثیر بگذارد.
منبع apod.nasa، برگرفته از یک ستاره در هفت آسمان
