بعداز یک سال وقفه، به‌خاطر ویروس کرونا، برگزارکنندگان جشنواره سعی کرده‌اند با هدف رونق بخشیدن به سینما، جشنواره را هرچه باشکوه تر برپا کنند.
امسال وقتی روز قبل از شروع به شهر کن می‌رسی، جو آنجا کمی بنظر غریب می آید، برای وارد شدن به کاخ جشنواره، برای بلیط تهیه کردن، حتی اگر کارت منتقد درجه بالایی داشته باشی، به دلیل اینکه کل سیستم دیجیتالی شده، به نظر می‌آید همه چیز در هم ریخته است. جعبه های مطبوعاتی وجود ندارد، اکیپ سرویس پرس عوض شده اند، خیلی چیزها جابجا شده، کاتالوگ دیگر به منتقدان نمی‌دهند، همه چیز وارد کامپیوتر شده، بدون داشتن یک موبایل مجهز همراه، کلا کار کارشناسان زار است! باید حتما از طریق ایمیل بتوانی در روز مشخص در سایت بلیط رزرو کنی، اما معلوم نیست حتما آن‌را بعدا به دست آوری. برای وارد شدن به کاخ جشنواره حتما باید ورقه گواهی واکسن زدن را داشته باشی وگرنه در کنار کاخ جشنواره دفتری ایجاد کرده اند تا تست بدهی و اگر تایید کردند می‌توانی وارد شوی وگرنه برای خودت در خیابانها کنار دریا می‌توانی گردش کنی! اما وقتی عادت کردی و قبول شرایط کردی می‌بینی که چندان هم سخت نیست.
اولین فیلم مسابقه عصر سه شنبه در حضور جمعیت بسیار در کاخ جشنواره به نمایش در آمد، اندک اندک جشنواره حالت عادی سال‌های قبل را به خود می‌گیرد. فیلم آنت اثر لئوس کاراکس را می بینیم، جالب، راضی کننده، سراسر موزیکال، داستان پراحساس یک زوج که مرد شومن است و زن خواننده اپرا، به شکل بسیار خوب و غیر قراردادی ساخته شده اگرچه لذت بسیار از آن می‌بریم ولی مقداری کش‌دار است گاهی هم صحنه های تکراری دارد.
