فیلم Infernal Affairs به عنوان شاهدی بر این مدعا که فیلمسازان آمریکایی و اروپایی انحصار کامل ساخت فیلم های نئونوآر بی نقص را در اختیار ندارند، یک درام جنایی پرتنش استادانه و شاهکار است که با اولین بار تماشا شیفته داستان مملو از خیانت، سیاسی بازی های جنایی و درماندگی آشکار آن خواهید شد. خط سیر اصلی داستان فیلم برای هر کسی که بازسازی مارتین اسکورسیزی از The Departed را دیده باشد آشناست. یک مامور پلیس به یک گروه گانگستری نفوذ می کند و یک گانگستر در میان نیروهای پلیس خود را جا می کند و از آنجاست که بازی موش و گربه این دو آغاز می شود. در اینجا با داستانی بسیار مبهم از لحاظ اخلاقی روبرو هستیم که اجازه می دهد تنش از سکانسی به سکانس دیگر منتقل شود و مانند توپی برفی که از یک بلندی به پایین پرتاب شده، لایه روی لایه قرار گیرد.
نسخه اسکورسیزی اگر چه شناخته شده ترین فیلم در کشورهای انگلیسی زبان است اما نسخه کره ای با نام Infernal Affairs به شکلی شفاف تر و بهتر روح این نوآر بی نقص را به نمایش گذاشته است. روایت سریع فیلم به شما این اجازه را نمی دهد تا به اندازه چیزی که در فیلم اسکورسیزی می بینیم انگیزه های شخصیت ها را درک کنیم اما شبکه روایت به همان اندازه پیچیده بوده و حتی جذاب و درگیر کننده تر نیز هست زیرا ساختار بسیار موثرتری دارد. بازی هوش بین دو شخصیت که در مرکز داستان قرار دارد مخاطب را در خود غرق می کند اما این سبک ساخت فیلم Infernal Affairs است که آن را به یک فضای جدید می برد. تدوین زنده و پرتنش، سکانس های اکشن بی نقص و تمرکز بر روی کوچک و قابل درک نگه داشتن این دنیا به تولید یکی از بهترین و تحسین شده ترین فیلم های نئونوآر تاریخ سینما تبدیل شده است.
