فیلم نئونوآر Sin City به خاطر دمیدن روحی تازه در کالبد فیلم هایی که بر اساس رمان های گرافیگی ساخته می شوند مورد تحسین قرار گرفت اما همین مقدار از تحسین را به خاطر به تصویر کشیدن بی نقص عناصر نوآر کلاسیک دریافت نکرد. زنان تند مزاج، ضدقهرمانان الکلی و مست، خلافکاران مافیایی رقت انگیز، کوچه خلوت های تاریک و خشونت هایی بسیار بیشتر از آنچه بخواهید و نیاز داشته باشید در این فیلم به تصویر کشیده شده اند. البته ساختار زیبایی شناختی Sin City کمک می کند که این حس و حال از دریچه لنز دوربین دیده شود، در شرایطی که نماهای سیاه و سفید تند تنها زمانی که خون وارد ماجرا می شود اجازه عبور مقداری رنگ را می دهد.
باز هم باید گفت که این رویه کمیک بوکهاست و همچنین چیزی که مستقیماً از دل فیلم Double Indemnity به عنوان یکی از مشهورترین فیلم های ژانر نوآر بیرون کشیده شده است. فیلم Sin City واضح ترین فیلم نئونوآری است که تاکنون در قرن بیستم و یک ساخته شده است و بازیگران ستاره فیلم در هر گوشه ای از داستان، روایت و تصویرسازی عجیب و غریب و گروتسک فرانک میلر را در آغوش کشیده اند. رمان های گرافیکی میلر بدون شک تحت تاثیر ژانر نئونوآر قرار گرفته اند- و البته مقداری نیز تحت تاثیر فیلم های ترسناک هیچکاکی- و در ترجمه آن ها به یک فیلم، راهی برای ترکیب Dick Tracy با Scarface و Serpico پیدا شده که شخصیت های اصلی را کمی تاریک تر می سازد، تا نقطه ای که عنقریب در آسمان شب تاریک محو می شوند.
