با نمایش عمومی فیلم «اوندین» (Undine) در سینماهای آمریکا رسانه‌های معتبر انگلیسی‌زبان بررسی‌های خود از نهمین فیلم بلند داستانی کریستین پتزولد را منتشر کرده است.
کریستین پتزولد در زمره‌ی سینماگرانی قرار می‌گیرد که چندان به اصول قصه‌گویی کلاسیک پایبند نیست و در فیلم‌های او نقاط مبهم و ایجازهای بسیاری وجود دارد که معمولا از ترکیب اتفاقات و رخدادهای افسانه‌ای در بستر قصه‌ای رئالیستی و امروزی پدید می‌آیند. اوندینه نیز در امتداد این سبک از داستان‌نویسی قرار می‌گیرد. داستان اوندینه درباره‌ی عاشق‌پیشگی و سرگشتگی یک دختر و پسر جوان است. اوندینه و کریستوف ارتباط عاطفی نزدیکی با یکدیگر دارند، اما بنابر دلایلی این دو جوان از یکدیگر جدا می‌شوند و با پیشروی قصه آرام آرام رگه‌های افسانه‌ای و اساطیری داستان برای ترمیم دوباره‌ی این رابطه و غالب شدن ساحت ذهنی اثر بر پهنه‌ی حقیقی آن آشکار می‌شوند.
در بافت بصری فیلم اوندینه می‌توان نشانه‌هایی از امپرسیونیسم فرانسوی و رمانتیسم آلمانی پیدا کرد. منظره‌پردازی‌ها، نورپردازی‌ها و حتی در برخی دقایق ژست‌های بازیگران بسیار نزدیک به نقاشی‌های مربوط به این جنبش‌های هنری‌ست و تصویرگری چنین صحنه‌هایی باعث شده اغلب منتقدان فیلم جدید پتزولد را دوست داشته باشند. تا به این ساعت در راتن‌تومیتوز و متاکریتیک بر اساس ۱۱۱ و ۲۹ بررسی به ترتیب امتیاز ۸۷ از ۱۰۰ و ۷۵ از ۱۰۰ برای این فیلم به ثبت رسیده که نشان می‌دهد اوندینه در رسیدن به خواسته‌هایش موفق بوده است.
گزیده‌ی نقدهای فیلم اوندین
جاستین چانگ از لس آنجلس تایمز
- امتیاز: ۹۰ از ۱۰۰
اوندین یک داستان افسانه‌ای جذاب است، خیالی که توسط یک فیلم‌ساز رئالیست متعهد ساخته شده است. این فیلم به ما نشان می‌دهد چگونه یک هنرمند می‌تواند ایده ابتدایی عجیب و غریبی انتخاب کند و آن را به زیبایی به تصویر بکشد.
جک کینگ از پلی‌لیست
- امتیاز: ۸۳ از ۱۰۰
فیلم احساسی و غمگین پتزولد لبریز از سخنان دو پهلو و اتفاقات مشکوکی است که تلاش می‌کند هم بیننده و هم قراردادهای فیلم‌سازی را به چالش بکشد. دو جهان عینی و ذهنی فیلم به سادگی قابل تفکیک نیستند و تنها می‌توان با توجه به تفاوت‌های ظریف‌شان مرز تقریبی بین خیال و واقعیت در اوندین قائل شد.
برایان تالریکو از راجر ایبرت
- امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰
کریستین پتزولد به لطف هنر بی‌عیب و نقص‌اش مرموز بودن داستان‌های تراز اول خود را در اینجا نیز حفظ می‌کند؛ اگرچه در دقایقی احساس می‌کنید اوندین به جادو و افسانه‌ی بیشتر و فاصله گرفتن از دنیای واقعی احتیاج دارد. در مجموع مبهم بودن داستان قابل تحسین است و یکی از نقاط قوت آن به شمار می‌رود، اما فیلم‌ساز با گسترش این فضا می‌توانست به اتمسفر بهتری دست یابد.
اریک کُهِن از ایندی‌وایر
- امتیاز: ۶۷ از ۱۰۰
پتزولد همچنان استاد ساخت شخصیت‌هایی دیوانه با سرنوشت‌هایی تاریک و محتوم به سختی است. اگرچه اوندین فیلم کاملی نیست [و بهترین اثر پتزولد به شمار نمی‌رود] اما همچنان شواهدی از چیره‌دستی کارگردانش را در خود دارد.
پیتر بردشاو از گاردین
- امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰
فیلم مقداری در راضی کردن بیننده ناکام می‌ماند، اما استعداد و توانایی‌های پتزولد (که چندی قبل با فیلم درام «ترانزیت» درخشید) در آن مشهود است. داستان اوندینه کمی شلخته و ساده‌انگارانه به نظر می‌رسد.
شایان ذکر است در افسانه‌های اروپایی اوندین اسم یک پری دریایی عاشق‌پیشه است که در سودای مرد محبوبش دل از قلمرو امن خود در زیر آب می‌برد و پا به سرزمین انسان‌ها می‌گذارد. اما دست تقدیر و قلب معشوق چندان با اوندینه یار نیستند و این پری دریایی انسان‌نما پس از خیانت مردش، او را می‌کشد و به میان آب‌های آزاد بازمی‌گردد. فیلم اوندین یک خوانش پست‌مدرن و تا حدودی آزاد از این حکایت نامتعارف و اساطیری است.
منبع: Metacritic
