فیلم سینمایی «فرانس» (France) به کارگردانی برونو دومون از آثار بخش مسابقه جشنواره بین‌المللی فیلم کن ۲۰۲۱ است که هفته گذشته دراین رویداد سینمایی پخش شد.
فرانس که بازیگرانی چون لئا سیدو، بلانش گاردن و بنژامین بیوله را در نقشهای اصلی به خدمت گرفته درباره‌ی یک روزنامه‌نگار است که به‌سختی زندگی شخصی و زندگی حرفهای بسیار شلوغش را مدیریت می‌کند اما زندگی‌اش با یک تصادف رانندگی غریب، دستخوش تغییراتی بزرگ می‌شود.
برونو دومون کارگردان مشهور فرانسوی و از چهره‌های محبوب جشنواره کن است. او که بارها در این جشنواره و سایر جشنواره‌های بین‌المللی حضور داشته جوایز متعددی از جمله جایزه بزرگ جشنواره کن را برای دو فیلم «انسانیت» (Humanité) و «فلاندر» (Flanders) تصاحب کرده است.
تا این لحظه ۵ نقد درباره‌ی فیلم سینمایی فرانس جدیدترین اثر برونو دومون در وب‌سایت متاکریتیک جمع‌آوری شده که از میان آن‌ها یک نقد مثبت و ۴ نقد میانه بوده است. مجموع این ۵ نقد امتیاز ۴۹ را برای فیلم رقم زده که آن را اثری کاملا متوسط نشان می‌دهد. در عین حال مجموع ۷ نقد گردآوری‌شده در وب‌سایت راتن تومیتوز هم وضعیت چندان متفاوتی را نشان نمی‌دهد؛ این نقدها منجر به شاخص رضایت ۵۷ درصدی برای این اثر سینمایی شده است.
نگاهی به جدول امتیازات منتقدان مجله اسکرین که از ۱۰ منتقد بین‌المللی تشکیل شده هم نشان می‌دهد فیلم به شکل میانگین امتیاز ۲ ستاره از ۴ ستاره را دریافت کرده و به‌عنوان اثری متوسط شناخته و ارزیابی شده است.
در ادامه بخش‌هایی از نقدهای نوشته شده درباره این اثر سینمایی را مرور خواهیم کرد.
گاردین – زان بروکس
امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰
فرانس مشهورترین مجری خبری تلویزیون در شبکه لا رپوبلیک است. او در استودیو و گاهی در مناطق جنگی، ترکیبی است از روزنامه‌نگاران مشهوری چون لورا کوینسبرگ، کرستی وارک و ماری کالوین. اما موفقیت‌های فرانس افسانه‌ای بیش نیست، حرفه‌ی او بر پایه دروغ بنا شده است؛ تمام این ظواهر ممکن است در چشم‌به‌هم‌زدنی نابود شوند.
اگر بخواهیم فرانس را بر مبنای شهرت اجتماعی و حساب بانکی‌اش قضاوت کنیم باید بگوییم عملکرد مناسبی دارد. با همسر رمان‌نویس و پسر نوجوانش در یک آپارتمان مجلل زندگی می‌کند؛ رییس جمهور مکرون نامش را به خاطر دارد و اجازه می‌دهد در کنفرانس‌های خبری، او سؤال اول را بپرسد. اما یک روز در حالی که به سمت محل کار رانندگی می‌کند از پشت به یک موتورسیکلت می‌زند و ناگهان در شرایط بد و پیچیده‌ای گرفتار می‌شود.
برونو دومون کارگردان و نویسنده فرانسوی با فیلم‌های کوچک و پررنج درباره زندگی افراد حاشیه‌ی اجتماع به شهرت رسید و سعی کرد به این سوژه‌های آن‌قدر نزدیک شود تا تمام خوب و بدشان را نمایش دهد. فرانس با جذابیت‌های غیرمعمولش هم به نوعی یکی دیگر از همین آدم‌هاست اما با این تفاوت که رنگ‌وبوی ثروت و مناطق ثروتمند پاریس را به خود گرفته است. درام دومون نوعی بحران این‌جهانی ایمان را نشان می‌دهد و درباره‌ی تأثیر تباه‌کننده فرهنگ اخبار ۲۴ ساعته حرفهای زیادی برای گفتن دارد. اما از سوی دیگر فیلمی است نه‌چندان قاطع، سازش‌کار که همچون یک اعتراف طولانی به شکست، پیش می‌رود.
اسکرین‌دیلی – جاناتان رامنی
امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰
مدت‌هاست که منتقدان عادت دارند بگویند تقریبا هر سال وقتی بحث فیلم‌های جدید برونو دومون فیلم‌ساز مؤلف فرانسوی مطرح است انتظار غیرمنتظره‌ها را داشته باشید. اما حتی پس از حرکت عجیب به سوی ژانر کمدی و به‌تازگی ساخت درام‌های موزیکال، فیلم جدید دومون در بخش مسابقه جشنواره کن باز هم یک تغییر حیرت‌‌انگیز و حرکت به قلمرویی نو را نشان می‌دهد؛ به‌ویژه به این خاطر که این اثر را کسی ساخته که در زمینه سادگی بصری یکی از سخت‌گیرترین اساتید سینمای فرانسه است اما فیلم جدید او از نظر بصری اثری است بسیار پرزرق و برق و به شکل چشمگیری مقیاسی بزرگ و حماسی دارد.
با اشاره به این نکته باید اضافه کنیم که این اثر سینمایی نوعی هجو درباره‌ی رسانه، ازخودبیگانگی عاطفی و وضعیت ملت فرانسه است که نکات خود را بسیار سریع و پرقدرت به مخاطب منتقل می‌کند و سپس در ادامه مسیر فیلم دوباره بارها و بارها همین نکات را با شیوه‌های متفاوت بیان می‌کند.
البته وضعیت این اثر ناراحت‌کننده است چرا که جایی در میانه‌ی این فیلم پخش‌وپلا می‌توان به وجوهی جسورانه و بازیگوشانه هم اشاره کرد که هدر رفته‌اند.
سخت است تصور کنیم این فیلم نابه‌سامان در اکران جهانی چه سرنوشتی خواهد داشت اما ضعف‌های فیلم به عملکرد داخلی‌اش در فرانسه لطمه نخواهد زد چرا که موضوعی ارزشمند را دست‌مایه‌ی کار قرار داده، بر رسانه‌های فرانسه تمرکز کرده و به شکل هوشمندانه‌ای روی شهرت ستاره زن فیلم لئا سیدو سرمایه‌گذاری کرده است.
هالیوود ریپورتر – بوید فن هویی
امتیاز: ۴۰ از ۱۰۰
برونو دومون کارگردان فرانسوی اساسا یک فیلم‌ساز بت‌شکن و به‌شدت نوآور است. با این اوصاف تعجب نمی‌کنیم که ببینیم او دوباره چیز جدیدی را آزموده است.
دومون هر نوع فیلمی ساخته است. دو فیلم موزیکال راک الهام‌گرفته از زندگی ژان دارک، کمدی‌های دیوانه‌وار، درام‌های تلخ، خشونت‌های تند و انفجاری، رئالیسم عریان و… . هر کدام از این‌ها را که بخواهید می‌توانید حداقل در یکی از آثار برونو دومون بیابید. در واقع شاید خط اصلی کلیت کارنامه کاری او همیشه با سازش‌ناپذیری و تندی و شدت همراه بوده است.
فیلم سینمایی جدید این کارگردان فرانس نام دارد که حس و حالی کاملا غیرمنتظره دارد. این فیلم یک بررسی درخشان اما در عین حال به نسبت سرد درباره یک مجری تلویزیونی است که در شرایطی بحرانی گرفتار شده است؛ فیلم همچنین با اشاره‌های پریشان‌کننده‌ای همراه است که می‌توان آن را گرایش‌هایی هجوآمیز در نظر گرفت.
