کوئنتین تارانتینو کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس برنده‌ی جایزه‌ی اسکار در گفت‌وگوی جدیدش اعلام کرده دوست دارد یک فیلم «رمبو» با بازی آدام درایور بسازد.
تارانتینو از دوست‌داران فیلم «نخستین خون»، اولین قسمت از سری فیلم‌های رمبو است. نخستین خون بر اساس کتابی با همین نام نوشته‌ی دیوید مورل ساخته شده و به ماجرای قیام جان رمبو علیه بی‌قانونی می‌پردازد. رمبو سرباز فوق حرفه‌ای است که برای زندگی به شهر کوچکی می‌رود، اما پلیس آن شهر به او تهمت زده و وی را اذیت می‌کند و به همین خاطر رمبوی خسته از جنگ ویتنام ناخواسته در مسیری قرار می‌گیرد که مجبور به دفاع از خود و درگیری با ارتش و پلیس می‌شود.
نخستین خون با اینکه یک فیلم اکشن تمام عیار و سرگرم کننده بود، اما از مفاهیم انسانی جدی هم صحبت می‌کرد و اولین فیلمی با این سبک و سیاق بود که مصائب سربازان آمریکایی بازگشته از جنگ را نشان می‌داد. به همین خاطر با اقبال خوبی از جانب سینمادوستان مواجه شد و در سال‌های ۱۹۸۵، ۱۹۸۸ و ۲۰۰۸ دنباله‌هایی برای آن ساخته شد که هیچ‌کدام به توفیق چندانی دست پیدا نکردند. در سال ۲۰۱۹ نیز برای احیای این سری فیلمی به نام «رمبو: آخرین خون» به کارگردانی آدریان گرونبرگ و نویسندگی سیلوستر استالونه و مت سیرولنیک ساخته شد، اما این اثر هم به موفقیت خاصی نرسید. اینطور که پیداست برخلاف اغلب طرفداران رمبو، کوئنتین تارانتینو معتقد است کار این مجموعه هنوز تمام نشده و به احیای آن با نقش‌آفرینی آدام درایور فکر می‌کند.
تارانتینو در حین تبلیغ رمان «روزی روزگاری در هالیوود» در پادکست The Big Picture، از ارزش‌های رمان نخستین خون گفته است: «اگر من می‌خواستم فقط یک فیلم خوب بسازم که به موفقیت آن اطمینان داشته باشم، به سراغ رمان دیوید مورل می‌رفتم. به دنبال بازسازی فیلم نخستین خون نیستم، بلکه داستان رمان را به پرده سینما می‌آوردم. کرت راسل را برای نقش کلانتر انتخاب می‌کردم و ایفای نقش رمبو را هم به آدام درایور می‌سپردم. در رمان مورل آنقدر دیالوگ خوب وجود دارد که خواننده را به وجد می‌آورد تا آن‌ها را بلند بلند بخواند. اگر این فیلم را می‌ساختم، خیلی خوب می‌شد.»
تارانتینو تا به امروز بارها اعلام کرده قصد دارد پس از ساخت یک فیلم دیگر از سینما خداحافظی کند. آخرین فیلم او «روزی روزگاری در هالیوود» است که برای نخستین بار در جشنواره‌ی کن ۲۰۱۹ روی پرده رفت و با بودجه‌ای ۹۰ تا ۹۶ میلیون دلاری به فروشی بالغ بر ۳۸۹ میلیون دلار رسید و در نودودومین دوره‌ی جوایز اسکار هم در ۱۰ شاخه نامزد شد که در نهایت توانست جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای پیت و جایزه‌ی اسکار بهترین طراحی صحنه را کسب کند. به همین خاطر چنین فیلمی را می‌توان پایانی آبرومند برای یک فیلم‌ساز موفق دانست. تارانتینو اغلب فیلم‌های آخر کارگردان‌ها را وحشتناک می‌داند و در این باره گفته: «چه کارگردانان دوران طلایی هالیوود که در دهه‌ی شصت و هفتاد آخرین فیلم‌شان را ساختند و چه فیلم‌سازان جدیدتر که در دهه‌ی نود آخرین آثارشان را ساختند، عملکرد ضعیفی داشتند. مثلا آرتور پن کارگردان «بانی و کلاید» آخرین فیلمش «پن و تِلر کشته می‌شوند» است. بگذارید اینطور بگویم که یک پایان خوب برای کارنامه‌ای قابل قبول، بسیار نایاب است.»
منبع: Screenrant
