محله چینی‌ها – ۱۹۷۴ China town
کارگردانانی نظیر هاوارد هاکس و بیلی وایلدر پیشتازان ژانر نوآر آمریکایی بودند اما کارگردان لهستانی، رومن پولانسکی، به کامل کردن آن کمک کرد. شخصیت اصلی فیلم یک قهرمان نوآر معمولی است اما به یکباره یک موجود غیرعادی می‌شود. «محله چینی‌ها» یک داستان تاریک و منفی‌بافانه است که در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و هر جزئیاتی، از درخشش در حوضچه گرفته تا چهره رو به فرمان، کمک می‌کند تا به یکی از هیجان‌انگیزترین و در عین حال آزاردهنده‌ترین پایان‌های تمام ادوار برسد. ولی، خوب، شما خط را می‌دانید.
بلید رانر – ۱۹۸۲ Blade Runner
«بلید رانر» ریدلی اسکات یکی از بهترین فیلم‌های علمی- تخیلی تمام دوران است که اساساً نوعی فیلم نوآر با صحنه‌پردازی در آینده محسوب می‌شود. هریسون فورد در نقش ریک دکارد، عمیق‌ترین اعماق لس‌آنجلس ویران‌شده را برای ربات‌های شبه‌انسان جستجو می‌کند؛ همه استعاره‌های ژانر نوآر، در آن وجود دارند. از زاویه‌های دوربینی که از این سبک پیروی می‌کنند بگیرید تا نورپردازی تاریک و داریل هانا که در نهایت یک زن اغواگر ظاهر شده است. اوه… و مورد باران را هم فراموش نکنید. باران زیاد، خیلی زیاد.
جاده مالهالند – ۲۰۰۱ Mulholland Drive
اگر قرار باشد که طرح یک نوآر خوب، مخاطب را گیج کند و حواس او را از نکته اصلی دور کند، آنگاه دیوید لینچ به راستی استاد این ژانر است. اولین تلاش او در ژانر نوآر، «مخمل آبی» Blue Velvet است. چنانچه در حقیقت در این فیلم نکته اصلی جهت بحث کردن باز گذاشته شده است. اما سفر تاریک لینچ به نقطه ضعف‌های لس‌آنجلسِ مدرن، موفق به اجرای نقوش کلاسیک نوآر می‌شود، هرچند که در عین حال، به مانند این است که انگار تماشاگران چیزی تا به حال ندیده باشند.
محرمانه لس‌آنجلس – ۱۹۹۷ L.A. Confidential
هر صحنه تقریباً غرق در سبک است، این شاهکار متعلق به اواخر دهه ۱۹۹۰ کرتیس هنسن، تعدادی از بهترین بازیگران آن نسل را با یک فیلم‌نامه بی‌نقص در کنار هم قرار می‌دهد. در دنیایی پر از فساد و فریب، حتی قهرمانان هم دارای ویژگی‌های خبیثانه‌ای هستند و در پایان، این فیلم به طرز ماهرانه‌ای عناصر به ظاهر ناسازگار را برای ساختن یک داستان منسجم دور هم جمع می‌کند. مانند تمام فیلم‌های لیست ما «محرمانه لس‌آنجلس»، ریشه‌های خود را در ژانر نوآر می‌بیند. اما از این ژانر نیز فراتر می‌رود تا آن را به عنوان یک دستاورد برجسته خود قرار دهد.
آجر – ۲۰۰۵ Brick
از میان تمام فیلم‌ها موجود در فهرست ما، هیچکدام اندازه «آجر» نمی‌توانند تجلیل شسته‌و‌رفته‌تری از کارهای اولیه استاد نوآر داشته باشند. با این وجود صحنه‌پردازی در یک دبیرستان مدرن است، جایی که قلدرها در نقش ماهیچه و بچه‌های دوست‌داشتنی در نقش نخبگان اجتماعی پرداخت می‌شوند و رانده‌شده‌ها نقش کارآگاهان خصوصی را بازی می‌کنند. از الگوهای اصلی کاراکترها تا دیالوگ‌های پرحرارت و سرزنده و بخش‌های محرک بی‌شمار، نخستین فیلم بلند خیره‌کننده ریان جانسون کارگردان، تماشاگران را تا آخرین لحظات مجبور می‌کند به حدس زدن مشغول باشند.
منبع: بلاگ نماوا
