دنباله‌دار ایواموتو (سی/۲۰۱۸ وای۱) با گیسوی سبز و زیبایش در گوشه‌ی بالا، سمت چپ این میدان دید تلسکوپی خودنمایی می‌کند. این عکس در روز ۴ فوریه با نوردهی کلی ۳۰ دقیقه‌ای از رصدخانه‌ی مونت جان در دانشگاه کنتربری گرفته شده و این مهمان بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی را نشان می‌دهد که به سرعت دارد بر زمینه‌ی ستارگان و کهکشان‌های دوردست در صورت فلکی دوشیزه پیش می‌رود.
نوردهی بلند و جابجایی سریعِ ایواموتو نسبت به ستارگان و کهکشان‌ها باعث شده هسته‌ی درونی و درخشانش مانند یک ردِ مات شده‌ی چشمگیر دیده شود. در حقیقت رد گیسوی این دنباله‌دار به گونه‌ی جالبی آن را مانند کهکشان مسیه ۱۰۴ در گوشه‌ی پایین، سمت راست چارچوب کرده است، کهکشانی که به نام کلاه مکزیکی هم شناخته می‌شود. ولی فاصله‌ی ایواموتو از زمین تنها ۴ دقیقه‌ی نوری است و فاصله‌ی کهکشان مارپیچی لبه‌نمای ام۱۰۴ حدود ۳۰ میلیون سال نوری.
ایواموتو، نخستین دنباله‌دار سال ۲۰۱۹ که با دوربین دوچشمی دیده می‌شود، در روز ۱۲ فوریه (۲۳ بهمن) از نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدارش به زمین خواهد گذشت. این دنباله‌دار مداری بسیار بیضی و کشیده دارد که در آن، هر ۱۳۷۱ سال یک بار خورشید را دور می‌زند و تا آن سوی کمربند کوییپر هم می‌رود. بنابراین دیدار بعدی ما با آن در سال ۳۳۹۰ میلادی خواهد بود.
