چرا یک دنباله‌ی سرخ بلند از کهکشان مارپیچی دی۱۰۰ که در این تصویر می‌بینید بیرون زده؟ این دنباله به طور عمده از هیدروژن برافروخته‌ای تشکیل شده که با پیشروی کهکشان در گازهای داغِ محیط درون خوشه‌ی کهکشانی گیسو، توسط فشار رَم یا فشار قوچ‌وار از این کهکشان بیرون کشیده شده است [این فشار چیزی مانند فشاریست که با حرکت درون آب حس می‌شود].
دنباله‌ی گازی از مرکز این کهکشان بیرون زده زیرا گازهای بخش‌های بیرونی آن که گرانش کمتری بر آنها وارد می‌شد، پیش از این توسط فشار قوچ‌وار بیرون کشیده شده بوده‌اند. بلندی این دنباله به حدود ۲۰۰ هزار سال نوری می‌رسد؛ جرمی هم‌ارز ۴۰۰ هزار جرم خورشیدی دارد و ستارگانی هم دارند در آن ساخته می‌شوند. پایین، سمت چپِ دی۱۰۰ یک کهکشان دیگر به نام دی۹۹ دیده می‌شود که نمایی سرخ دارد زیرا به طور عمده از ستارگانی پیر و سرخ تشکیل شده- گازهای ستاره‌سازِ این کهکشان مدت‌هاست که از آن بیرون کشیده شده و از همین رو دیگر ستاره‌ی تازه‌ای در آن ساخته نمی‌شود. بررسی سامانه‌هایی از این دست مانند آزمایشگاهی به شناخت ما از دگرگونی کهکشان‌ها در خوشه‌ها کمک می‌کند.
فاصله‌ی کهکشان دی۱۰۰ از زمین حدود ۳۵۰ میلیون سال نوریست. این تصویرِ رنگ زیف (رنگ کاذب) که به طور دیجیتالی پردازش شده، از پیوند داده‌های تلسکوپ مداری هابل و تلسکوپ زمینی سوبارو به دست آمده است.
منبع apod.nasa، برگرفته از یک ستاره در هفت آسمان
