با به خطر انداختن باور عمومی، فیلم Training Day می توانست یک فیلم نسبتاً معمولی از دیوید آیر باشد، اما تنها در صورتی که بازی بسیار قوی دنزل واشنگتن وجود نداشت و از یک بازیگر دیگر استفاده شده بود. دنزل واشنگتن بار این فیلم را با قلاب به خود وصل کرده و از میان کثافت و درگیری می گذراند و در نهایت در حالی که سیگاری گوشه لب خندانش است با ژستی قهرمانانه آن را از خط پایان عبور می دهد. او در این فیلم نقش شخصیت شرور داستان را با چنان تنش و خشونتی بازی می کند که قابل درک است برخی از بینندگان فیلم در تمام مدت فیلم از او بترسند. بازی دنزل واشنگتن در این فیلم، تا به این حد قوی و تاثیرگذار است که مخاطب را می ترساند.
فیلم Training Day که به وضوح تمام عناصر یک فیلم نئونوآر را دارد، پیچش های تکان دهنده و تاب های پرتنش را با خوبی رد نمی کند بلکه اینک را با ثباتی ترسناک انجام می دهد که مخاطب را به بالا انداختن یک قرص بسیار ناخوشایند بدون گرفتن کمک از آب برای پایین بردنش وا می دارد. متراکم کردن یک داستان اکشن در یک دوره ۲۴ ساعته باعث می شود که اکشن داستان کاملاً آشکار بوده و حس شود. این میزان از تهور و بی باکی بدون شک هیجان انگیز است اما نکته مثبت اینجاست که ایتان هاوک نیز همان دور و برهاست تا با یک ظاهر بیشتر معصومانه تعادل را برقرار کند. فیلم بدون این جنبه کمتر لطیف، بدون شک مغلوب آن همه دیوانگی و رذالت رفتاری می شد و هاک با اعتماد به نفس بالا این نقش را بر عهده می گیرد و در تمام زمان فیلم به ما اجازه می دهد از دیدن بازی ترسناک دنزل واشنگتن لذت ببریم.
