وقتی به این نکته فکر می کنیم که کدام یک از جاذبه های جهانی فراوان دنیای والت دیزنی می تواند به یک فیلم هیجان انگیز تبدیل شود، شاید بتوان با اطمینان گفت که Jungle Cruise اولین عنوانی نیست که به ذهن مان می آید. شاید به همین خاطر بود که وقتی دیزنی اعلام کرد فیلم Jungle Cruise به عنوان تازه ترین فیلم لایو اکشن این کمپانی گام در راه Pirates of the Caribbean می گذارد، این موضوع با غافلگیری و حتی بیم طرفداران مواجه شد. اگر چه بسیاری از اقتباس های لایو اکشنی جدید دیزنی که به یک رویه برای این غول دنیای سرگرمی تبدیل شده شکایت کرده اند، اما Jungle Cruise چیزی بیش ز یک تلاش ضعیف برای زندگی دوباره بخشیدن به دارایی های قدیمی است.
این فیلم به کارگردانی خوامه کولت-سرا بسیار شبیه یک فیلم ماجراجویانه کلاسیک بوده و به نظر می رسد از بسیاری از دیگر فیلم های این ژانر الهام گرفته است. فیلم Jungle Cruise به رهبری جذاب زوج امیلی بلانت و دواین جانسون به خوبی می داند که چطور به خودش خوش بگذراند، اگر چه این ماجراجویی کمی بیش از حد شلوغ باشد. در سال ۱۹۱۶، دکتر لیلی هافتون (بلانت) در میانه راه جستجویی پرحرارت و مشتاقانه برای یک درخت رازآلود است، درختی که گل هایی به نام اشک های ماه دارد. این اشک ها ظاهراً قدرت درمانی خارق العاده ای داشته و به باور دکتر لیلی می توانند باعث پیشرفت های بی سابقه زیادی در دنیای پزشکی شوند. لیلی که واهمه ای از موانع بسیار سر راه خود ندارد، برادرش مک گرگور (جک وایتهال) را به آمازون می کشاند، جایی که یک کلاهبردار به نام فرانک وولف (جانسون) را استخدام می کند تا آن ها را با قایق خود لاکیلا به یک ماجراجویی تحقیقاتی دیوانه وار به بالای رودخانه ببرد.
اما آن ها تنها کسانی نیستند که می خواهند اشک های ماه را پیدا کنند و در خفا، شاهزاده خواکیم (جسی پلیمونز) و آگیره فاتح اسپانیایی نفرین شده (ادگار رامیرز) نیز به پیدا کردن این شکوفه ها همت گماشته اند. اگر لیلی می خواهد یکی از این گل های درمانگر را در دست خود ببیند باید به فرانک اعتماد کند که گفتنش بسیار ساده تر از انجام دادنش است. برای شروع، باید بگوییم که تنها بخش کوچکی از فیلم Jungle Cruise با داستانی که بر اساس آن ساخته شده شباهت دارد و آن وقتی است که فرانک گروهی توریست خوش خیال را در قالب یک تور پرآشوب و شلخته به جنگل های آمازون می برد. از آنجا به بعد، Jungle Cruise به سمتی می رود که کاملاً متعلق به خودش است که باعث می شود برخی فکر کنند چرا این فیلم با چنین عنوانی که به منبع اصلی اشاره دارد ساخته شده است در حالی که داستانی کاملاً متفاوت دارد.
با این وجود این فیلم بیشتر در حال و هوای فیلم های The Mummy و Pirates of the Caribbean قرار دارد و لحظات بسیاری در Jungle Cruise وجود دارد که می توان آن ها را با سکانس هایی از این دو فیلم مقایسه کرد. این موضوع باعث می شود این حس ایجاد گردد که این فیلم چندان یک اثر اورجینال نیست بلکه ترکیبی از ایده های گذشته است. در این مورد اما چنین ویژگی باعث نمی شود که حس کلی جذابیت و بامزگی فیلم از بین رفته یا دچار نقصان شود. کولت-سرا با مهارت تمام هر سکانس اکشن را خلق می کند (سکانس های اکشنی که تعداد آن ها کم هم نیست) و در این کار از مقدار کافی هیجان و غافلگیری استفاده می کند در حالی که خوب می داند چه زمان از سرعت ماجراها بکاهد و به بازیگران فرصت نفس کشیدن بدهد. در کمی بیش از دو ساعت، فیلم Jungle Cruise چیزهای زیادی برای ارائه داد اما همه این چیزها ضروری به نظر می رسند. برای مثال، پل جیاماتی بازی کوتاه و سریعی در نقش نیلو، مسئول ناخوشایند لنگرگاه، دارد که حدف آن صدمه ای به روایت فیلم نمی زند.
بین این همه اکشن و افسانه شناسی عمیق تر در مورد اشک های ماه، بخش هایی از داستان گم می شود. سناریو نوشته شده توسط مایکل گرین، گلن فیکارا و جان رکا ایده های خارق العاده و جذاب بسیاری دارد اما با این همه ایده، تمرکز کردن روی مهم ترین ایده ها دشوار می شود. داستان فیلم زمانی در بهترین شرایط خود قرار دارد که به توسعه شخصیت ها و روابط آن ها می پردازد و خوشبختانه لحظات متعددی در فیلم برای برآورده کردن این انتظار وجود دارد. علیرغم نقص هایی که دارد، فیلم Jungle Cruise همچنان چیزهای بامزه زیادی برای عرضه دارد. در هر صورت، مهم ترین بخش فیلمی مانند این فیلم بخش بامزه و هیجان آور آن است. سکانس های اکشنی که به آن ها اشاره کردیم تقریباً به تمام شخصیت های فیلم این فرصت را می دهند که قدرت فیزیکی خود را به نمایش بگذارند و جنگل معروف فیلم نیز یک پس زمینه بسیار حیرت انگیز و زیباست. برخی از جلوه های ویژه کامپیوتری فیلم، به ویژه وقتی پای آگیره و افرادش به میان می آید، تا حدودی ناامید کننده است اما کار طراح تولید، ژان-وینست پازو، با قایق مشهور فرانک و لنگرگاهی که در آن آرام گرفته، باعث جذابیت بیشتر Jungle Cruise از لحاظ جلوه های ویژه می شود.
موسیقی متن جیمز نورتون هاوارد نیز یک ویژگی برجسته دیگر فیلم است و در یک سکانس خاص فلش بک، شاهد یک موسیقی هیجان انگیز هستیم که هیجان داستان را افزایش می دهد. بدون شک، بدون ستارگانش، فیلم Jungle Cruise شکست می خورد. این زوج در ظاهر ناجور، امیلی بلانت و دواین راک جانسون، زوجی بسیار جذاب و دوست داشتنی را تشکیل می دهند. بلانت در سال های اخیر بارها خود را به عنوان یک بازیگر اکشن فوق العاده ثابت کرده است و نقش لیلی به او فرصتی می دهد با مهارت تمام شخصیت یک خرخوان باهوش و یک زن زیبای سرسخت را توأمان به نمایش بگذارد. او کاملاً شانه به شانه جانسون پیش رفته و هیچگاه عقب نمی ماند و بدین ترتیب شوخی ها و خوشمزگی هایشان جذابیت دو چندانی می یابد. جانسون نیز به خوبی شخصیت فرانک را زنده می کند اگر چه در ابتدا یک شخصیت جیب بر کلیشه ای به نظر می رسد. با پیشرفت داستان Jungle Cruise، او شخصیتی عمق دارتر یافته و جانسون به خوبی این تغییر شخصیتی را بروز می دهد.
وایتهال و پلیمونز نیز هر دو لحظات بامزه زیادی دارند، اگر چه در مورد مک گرگور، صحبت ها در مورد او احتمالاً متمرکز بر تلاش های اخیر دیزنی برای معرفی کردن یک شخصیت همجنسگرا به شکلی معنادار متمرکز باشد. با این وجود استفاده از رامیرز چندان کافی نیست زیرا وی در شخصیتی به کار گرفته شده که بیشتر یک هیولای شکل گرفته به کمک جلوه های ویژه کامپیوتری است. با همه این صحبت ها، Jungle Cruise یک نوع سرگرمی کلاسیک دورهمی است که برای یک فصل تابستان در کنار دوستان و خانواده ساخته شده است. آن هایی که به دنبال یک هیجان دلگرم کننده هستند سوار بر Jungle Cruise لحظات خوشی را تجربه خواهند کرد.
