بازسازی سریال‌های علمی تخیلی کمتر دیده شده و فراموش شده‌ی کلاسیک، غالبا با نتیجه‌ی خوبی همراه نیست. در حال حاضر، تعداد زیادی از سریال‌های قدیمی بازسازی شده‌اند که تعداد آن‌ها از دست‌مان در رفته اما بازسازی یک پروژه لزوما چیز بدی نیست.
مزیت بازسازی، این است که ضمن به روزرسانی زیبایی و مضامین متناسب با زمان، فاکتورهای دلخواه طرفداران به نسل‌های جدید معرفی می‌شود. داستان‌های علمی تخیلی برای بازسازی کمتر جلب توجه می‌کنند، زیرا این ژانر موضوعات فراگیری ندارد و سریال‌های زیادی وجود دارد که دارای مفاهیم عالی هستند، اما اکنون به دلیل ارزش‌های تولید و پیام‌های قدیمی، به نظر می‌رسد از مد افتاده‌اند.
به هر حال هنوز تعدادی نمایش علمی تخیلی کلاسیک وجود دارد که حاوی تمام عناصر مناسب برای جذب نسل جدیدی از طرفداران هستند و ارزش بازسازی دارند.
۱. جانی کوئست (Jonny Quest)
- کارگردان: هویت کرتین
- صداپیشگان: دان مسیک، تیم متسون، دنی براوو
- سال انتشار: ۱۹۶۴
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۱ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷٫۸ از ۱۰
کارگردان، کریس مک کی به‌تازگی یک نسخه جدید فیلم جانی کوئست را به اشتراک گذاشت که اولین بار سال ۲۰۱۸ خبر ساخت آن را داده بود اما به نظر می‌رسد که حرکت هوشمندانه‌‌تر، بازسازی این کارتون محبوب کودکان به‌عنوان یک مجموعه تلویزیونی لایو‌اکشن است. مجموعه اصلی جانی کوئست (یا ماجراهای جانی کوئست) در دهه ۶۰ میلادی، یک سری ماجراهای سرگرم کننده با حضور جانی، پدر دانشمند وی دکتر بنتون کوئست، دوستانشان هاجی و ریس بانون و سگ جانی، بندیت بود. این سریال پس از موفقیت اولیه‌اش، چند بار بازسازی شد. به ویژه مجموعه ماجراهای واقعی جانی کوئست در دهه ۹۰ که در آن، شخصیت‌ها به صورتی جذاب اما گیج کننده سنشان بیشتر شده بود و از طریق دنیای کوئست به سفر در فضای مجازی می‌رفتند.
جانی کوئست و قسمت‌های بعدی آن فوق‌العاده لذت‌بخش بودند و برای برخی از ما که برای اولین بار یک شخصیت هندی را در قالب بازیگران اصلی یک کارتون می‌دیدیم هیجان‌انگیز بود. جانی کوئست می‌تواند با یک بازسازی، جا پای سریال‌هایی مانند ریوردیل و نانسی درو بگذارد و با شخصیت‌هایی نوجوان، مخاطبان بیشتری را به خود جلب کند و همچنان شامل ماجراجویی‌های کارتون اصلی باشد. دنیای کوئست که جانی و دوستانش از آن طریق تعامل می‌کنند، برای مخاطبان مدرن جذاب خواهد بود، چرا که مرتبط با فناوری، رسانه‌های اجتماعی و دنیاهای شبیه‌سازی شده‌ای است که قسمت عظیمی از زندگی روزمره ما هستند، دقیقا مانند فیلم بازیکن شماره ۱ آماده اما با ارجاعات فرهنگی کمتر. در این بازسازی باید درباره‌ی نژاد شخصیت‌ها حساسیت بیشتری به خرج داده شود و تنوع جنسیت بیشتری داشته باشد اما به هر حال در صورت ساخت موفق خواهد بود.
۲. لغزنده‌ها (Sliders)
- کارگردان: کلیر تلوی
- بازیگران: جری اوکانل، سابرینا لوید، کلونت دریکس
- سال انتشار: ۱۹۹۵
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷٫۵ از ۱۰
لغزنده‌ها در سال ۱۹۹۵ بالاترین امتیاز را در بین سریال‌ها داشته است اما در فرهنگ عامه امروزه به‌ندرت درباره‌ی آن صحبت می‌شود. این مجموعه پنج فصل پرفراز و نشیب داشت و بازیگران شخصیت‌های اصلی همیشه در حال تغییر بودند و همچنین پخش آن از شبکه فاکس به سای‌فای منتقل شد اما لغزنده ها یک پیش‌فرض تأمل‌برانگیز داشت که شایسته نگاه ویژه‌ای است. داستان این مجموعه، گروهی از دوستان را دنبال می‌کرد که به نسخه‌های موازی زمین پس از انسان، می‌لغزیدند. در قسمت ابتدایی، کوئین مالوری یک گرداب را باز کرد که او و دوستانش را به یک نسخه متناوب از زمین کشاند.
کوئین با عجله برای بیرون آمدن از گرداب، دستگاه خود را خراب کرد. شخصیت‌های اصلی، پس از آن، پنج فصل را با امید بازگشت به زمین واقعی پشت سر گذاشتند. سفر در زمان و دنیاهای چند‌جانبه هرگز قدیمی نمی‌شوند و با بازسازی این سریال می‌توان محبوبیت آن را قطعی دانست. همچنین در سریال اصلی، اغلب مضامین سیاسی اجتماعی مانند فاشیسم و نژادپرستی از راه‌های ابتکاری و جدیدی بررسی می‌شد و این موضوعات حتی می‌توانند با حساسیت بیشتری در بازسازی گنجانده شوند. یک مجموعه که در آن بازیگران هر هفته از نسخه‌های مختلف کره زمین بازدید می‌کنند، می‌تواند احساس نوستالژی بسیاری از طرفداران داستان‌های علمی را برانگیزد. می‌توان تصور کرد که این مجموعه به یک نسخه تبدیل می‌شود که از لحاظ فکری و ذهنی عمیق‌تر از سریال افسانه‌های فردا ساخته دی‌سی باشد.
۳. قهرمانان (Heroes)
- کارگردان: کوین لافرتی
- بازیگران: سندهیل رامورتی، میلو ونتیمیگیلا، زاکاری کوئینتو
- سال انتشار: ۲۰۰۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۵۳ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷٫۵ از ۱۰
وقتی قهرمانان برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ به نمایش درآمد یک چیز جدید بود، یک دنیای اصیل که دارای ابرقدرت‌های خاص خودش بود. این مجموعه چندین بازیگر از جمله سندهیل رامورتی، میلو ونتیمیگیلا و زاکاری کوئینتو را به سمت ستاره شدن سوق داد و مانند یک کمیک‌بوک بود که شخصیت‌ها همه از اقشار مختلف زندگی بودند و قدرت خود را در مراحل متفاوت و نه یک باره، کشف می‌کردند.
آن‌ها با یک سازمان دولتی که این افراد با استعداد را آزمایش و اسیر می‌نمود، مقابله می‌کردند و همچنین با یک شرور سادیست و فوق‌العاده قدرتمند به نام سایلار دشمن بودند. پتانسیل کل این مجموعه و مینی‌سریال آن به نام احیا، هدر رفت. زیرا در حالی که فصل اول بسیار تحسین شد، سریال به سرعت ریتم خود را از دست داد و از بینندگان آن کاسته شد. بیشتر هواداران حتی نمی‌توانند فصل آخر را به خاطر کیفیت بد آن، به یاد آورند. ابرقهرمانان و ابرشرورها همیشه در بطن فیلم‌ها و سریال‌ها درگیر هستند و طرفداران این سبک، همیشه به دنبال دنیایی جدید و شخصیت‌هایی هستند که خواسته‌های آن‌ها را برآورده کند. بنابراین بازسازی قهرمانان می‌تواند اتفاقی خوش‌یمن باشد.
۴. سنتوریون‌ها (Centurions)
- کارگردان: نیپون سانز
- صداپیشگان: جانی تاندر، کریستال کین
- سال انتشار: ۱۹۸۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷٫۷ از ۱۰
حداقل یک نسل از کودکان به طور قطع با تماشای این مجموعه انیمیشن در سال ۱۹۸۶ بزرگ شده‌اند. این مجموعه در آینده‌ای نزدیک و با محوریت سه سنتوریون روایت می‌شود که با انسان مکانیکی شروری به نام داک ترور و همکار او، هکر، مبارزه می‌کنند. این تیم سه نفره توسط کریستال کین پشتیبانی می‌شد که دفتر مرکزی آن‌ها را اداره می‌کرد. این مجموعه با استفاده از تبدیل‌شوندگان و رنجرهای قدرت، رابطه بین انسان و فناوری را بررسی می‌کرد و در لحظات استراتژیک جنگ، کل تیم عبارت قدرت بی‌نهایت را فریاد می‌زدند تا بدن آن‌ها با زره پوشانده شود. این سریال همیشه یک صحنه آموزشی پایانی هم داشت، دقیقا مانند مجموعه انیمیشن کارمن سن‌دیگو محصول نتفلیکس که دارای صحنه‌های آموزنده‌ای است. به طور کلی در هالیوود این قابلیت وجود دارد که حتی نماهای خارج از موضوع فیلم هم، جالب و مهیج به نظر برسند.
بازسازی مجموعه به بازیگران بسیار متنوع‌تری احتیاج دارد، مانند فصول آخر کارتون اصلی که یک شخصیت بومی به داستان اضافه شد. نمایش مجدد این سریال می‌تواند طرفداران ژانر علمی تخیلی را که هنوز در غم تمام شدن مرد آهنی هستند، به خود جلب کند. همچنین می‌تواند گریزی بزند به برخی از موضوعاتی که در دنیای سینمایی مارول مطرح می‌شود، مانند فناوری‌هایی که ارتش‌های جنگی از آن استفاده می‌کنند.
۵. جهش کوانتومی (Quantum Leap)
- کارگردان: مایک پست
- بازیگران: اسکات باکولا، دین استاکول، دبورا پرت
- سال انتشار: ۱۹۸۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸٫۱ از ۱۰
جهش کوانتومی از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳ پخش شد، بنابراین شاید قدیمی به نظر برسد اما داستان سرگرم کننده و بازی خوب اسکات باکولا در نقش دکتر سام بکت، برای توصیه آن کافی است. درست مثل بازیگران لغزنده‌ها، سام شخصی است که به واقعیت‌های متناوب سفر می‌کند تا به زندگی خودش برگردد. در طی آزمایشی درباره‌ی فناوری سفر در زمان، خودآگاه سام به گذشته منتقل می‌شود. حالا او باید از فردی به فرد دیگر جا‌به‌جا شود و بی‌عدالتی‌ها و مصیبت‌ها را در طول تاریخ اصلاح کند تا این‌که سرانجام به زمان خود بازگردد.
در طول پنج فصل پخش، دوستی به نام ال (دین استوکول) که یک دریاسالار نیروی دریایی از زمان خود سام بود، به او کمک می‌کرد. جابه‌جایی شخصیت‌ها همیشه باعث ایجاد سرگرمی در فیلم‌ها و سریال‌ها می‌شود، به‌خصوص وقتی بازیگران مجبورند رفتارهای هم‌بازی خود را به‌خوبی بازی کنند. مضمون اصلی سریال می‌تواند این مجموعه را از یک مجموعه سرگرم‌کننده و شاد به یک سریال اجتماعی و سیاسی در شرایط امروزه تبدیل کند. با استفاده از طرح سفر در زمان سریال، می‌توان تأثیر گذشته را بر زمان حال بررسی کرد، از جمله جنبش‌های فعلی مثل اهمیت زندگی سیاهپوستان در مقایسه با جنبش حقوق مدنی و اجتماعی که موضوعی است که در مجموعه اصلی به آن بسیار پرداخته شده. خود عوامل سریال نیز از قدرت مفهومی مجموعه جنبش کوانتومی در عصر مدرن آگاه هستند.
منبع: Collider
