فردوسی

مدتى است پژوهشهاى نوینى درباره تاریخ و فرهنگ باستان ایران زمین صورت گرفته است که منایع و تحقیقات مستشرقان غربى را کنار نهاده و تأکیدشان بر منابع داخلى و به ویژه شاهنامه است. کتاب تاریخ و فرهنگ باستانى ایرانیان تألیف آصف خلدانى از این دست پژوهش‌ها است، در این مقاله سعى برآن شده‌است تا بررسى روش مطالعاتى نویسنده، انگاره ها و پیشفرض‌هاى حاکم بر تحقیق و تحلیل‌ها و استنتاج‌هاى صورت گرفته، از زوایاى گوناگون به اثر پرداخته و نقاط ضعف و قوت آن آشکار شود. چنانکه در مقاله خواهد آمد، به نظر مىرسد تحقیقات مذکور در ابتداى راه خویش بوده و براى بهرهمندى از ساختار علمى، نیازمند بنمایه‌هاى قوى‌ترى است.