پدر و مادر شدن برای بسیاری از مردم یک نقطه عطف جادویی در زندگی است. از برنامه ریزی و لقاح تا سندروم لانه خالی و فراتر از آن، چیزی جز یک ترن هوایی فوق العاده نیست. این کار همزمان هم چالش برانگیزترین شغلی است که زندگی می تواند ارائه دهد و هم پاداش آورترین آن. در حالی که بسیاری مشتاقانه به والدین جدید تبریک می گویند و برایشان آرزوی موفقیت می کنند، تنها تعداد کمی قادر خواهند بود با صداقت درک کنند که والدین شدن چقدر می تواند چالش برانگیز باشد. فیلم ها راهی عالی برای پر کردن شکاف دانش هستند.فیلم‌های مربوط به بزرگسالی صرفاً ابزاری برای نمایش در صفحه نمایش نیستند. آنها به والدین و غیر والدین به طور یکسان اجازه می‌دهند تا با وضعیت آنها همدردی کنند، صرف نظر از اینکه تجربیات آنها چقدر پیش پا افتاده یا وجودی به نظر می‌رسد. فیلم‌ها می‌توانند راه خروجی عالی برای والدین جدید باشند و به آنها یادآوری کنند که تنها نیستند. مهم نیست که در چه مرحله‌ای از سفر والدین خود باشند، از جنین تا نوزاد، تا نوپا، نوجوان و حتی بزرگسالان کاملاً بالغ، داشتن این لحظات سینمایی به عنوان یادآوری شادی و فداکاری والدین مفید است.صرف نظر از اینکه لحظاتی را به تأمل در سکوت اختصاص دهند یا طنز را در موقعیت ها پیدا کنند، کمبودی از فیلم های درجه یک در مورد والدین وجود ندارد. در اینجا به چند فیلم اشاره می کنیم که به شکلی متفکرانه به مشکلات و پیروزی های والدین در تمام اشکال آن می پردازند:
۱۲-What to Expect When You’re Expecting (2012)
بسیاری از فیلم های مربوط به والدین از همان ابتدای امر شروع می شوند و “What To Expect When You’re Expecting” نیز از این قاعده مستثنی نیست. این فیلم با الهام آزادانه از راهنمای محبوب بارداری با همین نام در سال ۱۹۸۴، مجموعه‌ای از مادران باردار را در آستانه بزرگترین تغییر زندگی‌شان دنبال می‌کند. این فیلم از بازیگران ستاره‌دار متعددی برخوردار است، از جمله (اما نه محدود به) کامرون دیاز، جنیفر لوپز، الیزابت بنکس، بروکلین دکر، آنا کندریک و … .
از پذیرش فرزند تا سقط جنین، این فیلم ماهرانه با رویکردی طنز و دراماتیک به موقعیت‌های مختلف والدین می‌پردازد. بیشتر جذابیت‌های طنزآمیز فیلم ناشی از رفتار مادران و پدران آینده است. برای مثال، الیزابت بنکس نقش وندی، مادر ایده‌آل و صاحب «انتخاب سینه»، بوتیکی برای مادران شیرده، را بازی می‌کند. بارداری مشکل او، ظاهری که عمدتاً با ویژگی‌های مادری تعریف می‌شود، به آزمون می‌گذارد. در همین حال، کامرون دیاز نقش ژولز، مربی فیتنس با شکمی برآمده را ایفا می‌کند. این زنان و شرکای زندگی‌شان با گذشت تنها ۹ ماه از بارداری، وارد میدان نبرد شده‌اند!
۱۱-Raising Arizona (1987)
«Raising Arizona» سفری دیوانه‌وار و عجیب‌وغریب به دنیای “والدینی شدن آنی” است. در این فیلم هالی هانتر و نیکلاس کیج نقش یک افسر سابق پلیس و یک مجرم سابقه‌دار را بازی می‌کنند. این زوج عجیب و غریب به‌شدت خواهان بچه هستند، اما نمی‌توانند بچه خودشان را داشته باشند. با دیدن چند قل‌دوقلو در شهر، تصمیم می‌گیرند یکی از آنها را بدزدند، که البته عواقب خنده‌داری به بار می‌آ叶修 این دومین فیلم بلند برادران کوئن است که با چاشنی طنز بیشتری ساخته شده و ثابت می‌کند توانایی آنها محدود به یک ژانر خاص نیست.به غیر از ساختار غیرقانونی خانواده، “Raising Arizona” استعاره ای اغراق آمیز برای آشفتگی های والدین است. کارهای ساده ای مانند خرید پوشک می توانند به سرعت به هرج و مرج کشیده شوند، البته با این تفاوت که والدین معمولی با گروهی تشنه ی جایزه برای سرشان دست و پنجه نرم نمی کنند! (اشاره به مشکلات موجود علاوه بر ناباروری).
۱۰-She’s Having a Baby (1988)
کمدی رمانتیک کلاسیک دهه ۸۰ “او بچه‌دار می‌شود” ماجرای جیک و کریستی بریگز (با بازی کوین بیکن و الیزابت مک‌گاورن) را از روز عروسی‌شان تا تولد اولین فرزندشان دنبال می‌کند. جیک در حالی که احساس فشار می‌کند تا بچه داشته باشد، اما مطمئن نیست که واقعاً برای این کار آماده است، مانند یک بچه رفتار می‌کند. حقیقت این است که او از خودش و جایگاهش در زندگی ناراضی است. پس از سال‌ها تلاش ناموفق برای بارداری، این زوج درمان‌های ناباروری را آغاز می‌کنند و سرانجام باردار می‌شوند. زمانی که اوضاع در اتاق زایمان به هم می‌ریزد، جیک متوجه این واقعیت ویرانگر می‌شود که ممکن است زن محبوبش را از دست بدهد. او تمام رفتارهای مردانه و زورگویانه‌اش را کنار می‌گذارد و سرانجام پدر بودن و شراکت را همانطور که از ابتدا باید انجام می‌داد، می‌پذیرد.فیلم «او بچه‌دار می‌شود» یکی از بهترین فیلم‌های مربوط به والدین هست، چون به درگیری‌های واقعی زوج‌ها هنگام برنامه‌ریزی برای تشکیل خانواده می‌پردازه. این فیلم با سبک خاص جان هیوز، طیف وسیعی از چالش‌ها – از مشکلات ارتباطی و فشارهای جامعه تا تردیدها و مسائل ناباروری – را پوشش می‌ده. حتی از عنوان فیلم هم که به بارداری زن اشاره می‌کنه، میشه دوگانگی موجود یعنی «خواستن خود بچه» و «خواستن خانواده» رو متوجه شد.
۹-Somewhere (2010)
کارگردانی شده توسط سوفیا کوپولا، «Somewhere» داستانی دراماتیک درباره‌ی یک فرد مشهور به نام جانی مارکو (با بازی استفن دورف) است که با وجود شهرت، محبوبیت و موفقیت، سرخورده و بی‌هدف شده است. زمانی که به‌طور غیرمنتظره‌ای سرپرستی دختر ۱۱ ساله خود، کلئو (با بازی ال فانینگ) را بر عهده می‌گیرد، تأثیر حضور او زندگی جانی را به سمت بهتر شدن تغییر می‌دهد. کلئو باعث می‌شود تا او به فردی مسئولیت‌پذیرتر و بالغ‌تر تبدیل شود.”Somewhere” با ظرافتی هنرمندانه به رابطه‌ی پدر و دختری می‌پردازد. این فیلم که تا حدودی با الهام از تجربیات کوپولا در حین بزرگ شدن با پدر مشهورش، فرانسیس فورد کوپولا، ساخته شده است، در عین حال که با تجملات زندگی ستارگان هالیوود همراه است، داستانی به شدت شخصی را روایت می‌کند. “Somewhere” به‌خوبی احساس پوچی ناشی از شهرت را با چهره‌ای انسانی و هرچند با نقص‌هایی در نقش شخصیت منفی، در هم می‌آمیزد.
۸-The Kids Are All Right (2010)
در فیلم «بچه‌ها همه‌شون خوبن»، جولین مور و آنت بنینگ در نقش زوجی همجنس‌گرا بازی می‌کنند که باید با تمایل دو فرزند نوجوانشان برای برقراری ارتباط با پدر بیولوژیکی/اهداکننده‌ی اسپرم‌شان، پل (با بازی مارک روفالو)، کنار بیایند. اوضاع زمانی پیچیده‌تر می‌شود که یکی از این دو با پل وارد رابطه‌ی عاشقانه‌ای می‌شود.”بچه‌ها همه‌شون خوبن” یک درام خانوادگی تاثیرگذار است که به خاطر ترکیب استادانه خنده و احساسات واقعی و کاوش هنرمندانه در پیچیدگی‌های خانواده‌های غیرسنتی و تمایل طبیعی فرزندان به شناخت ریشه‌های خود، به عنوان یکی از بهترین فیلم‌ها درباره‌ی والدین شناخته می‌شود. پیدا کردن جایگاه خود در جهان، چه در کنار خانواده‌ای که انتخاب کرده‌ایم و چه در کنار خانواده‌ای که با آن به دنیا آمده‌ایم، کلیدی ضروری برای درک خودمان است. این فیلم همچنین به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه شخصیت‌های ناقص می‌توانند والدینی کامل باشند.
۷-Fatherhood (2021)
“Fatherhood” که بر اساس خاطرات سال ۲۰۱۱ با عنوان “دو بوسه برای مادی: خاطراتی از فقدان و عشق” اثر متیو لوژلین ساخته شده، داستان لوژلین (با بازی کوین هارت) را روایت می‌کند. لوژلین بعد از مرگ ناگهانی همسرش و تنها ماندن با فرزندشان، تلاش می‌کند دخترش را به تنهایی بزرگ کند. کوین هارت در این فیلم، برخلاف نقش‌های کمدی همیشگی، اجرای نمایشی قوی و تاثیرگذاری ارائه می‌دهد. بازیگران قدرتمندی همچون آلفره وودارد، لیل رل هاوری، آنتونی کریگان و دواندا وایز نیز او را همراهی می‌کنند. با این حال، نقطه عطف فیلم شاید ملودی هورد باشد که نقش مادی لوژلین، دختر متیو، را بازی می‌کند. او با وجود سن کم، اجرای فوق العاده‌ای را به نمایش می‌گذارد.”Fatherhood” با موضوع حساس والدینی مجرد، به ویژه پدرانگی تک نفره، برخورد می‌کند. تمرکز بر رابطه پدر و دختر شکافی جالب را به تصویر می‌کشد که به ندرت در سینما دیده می‌شود، اما در زندگی واقعی رایج است. شکاف‌های معمول جنسیتی و اجتماعی بین والد و فرزند با وجود تنها یک مراقب از بین می‌رود. متیو باید نقش‌هایی را بر عهده بگیرد که بیشتر مردم از مادر انتظار دارند، اما مادی نیز عادت‌هایی را از پدر و دوستانش می‌گیرد که شاید با تمسخر دیگران مواجه شود، اما برای او عادی به نظر می‌رسد. حتی اگر فیلم کمی قابل پیش‌بینی باشد، بار عاطفی آن واقعی است و فیلم هم طنز دارد و هم صمیمانه، که حسابی واقعی و نه افراطی را به مخاطب منتقل می‌کند.
۶-Tully (2018)
در فیلم “Tully”، شارلیز ترون نقش مارلو، یک مادر خسته با سه فرزند را بازی می‌کند. او باید با بارداری ناخواسته فرزند سوم در کنار دو فرزند دیگرش، که یکی از آنها هم نیازهای ویژه‌ای دارد، سر و کله بزند. همه‌چیز برای مارلو غیرقابل تحمل می‌شود تا اینکه از یک پرستار شبانه به نام تالی (با بازی مکنزی دیویس) کمک می‌گیرد. تالی با کاهش دادن فشار کار، کمی آزادی به مارلو می‌دهد. اما به نظر می‌رسد این پرستار بچه از آنچه در ابتدا پیداست، رمز و رازهای بیشتری دارد.”Tully” به دلیل به تصویر کشیدن صادقانه، بی‌پروا و در عین حال همدلانه‌ی مادری، از دست رفتن هویت پس از آن و فشار بر روابط صمیمی، به یکی از بهترین فیلم‌های مربوط به والدین تبدیل شده است. غافلگیری فیلم با آشکار شدن رابطه‌ی واقعی تالی با مارلو، استرس‌های نادیده‌ی مادری را نشان می‌دهد. این فیلم سومین همکاری جیسون رایتمن و دیابلو کودی، فیلمنامه‌نویس فیلم Juno است. کودی بعداً گفت که فیلمنامه را به عنوان راهی برای مقابله با مشکلات خود در دوران بارداری نوشته است. “Tully” در مقایسه با “Juno” (درباره‌ی مادر جوانی که به بزرگسالی پرتاب می‌شود) و “Young Adult” (درباره‌ی زنی که تلاش می‌کند جوان بماند)، دنباله‌ای ایده‌آل برای این دو اثر محسوب می‌شود.
۵-Riding in Cars With Boys (2001)
«سواری با پسرها»، بر اساس زندگینامه‌ی «بِوِرلی دونوفریو» با همین نام، داستان چالش‌های او به عنوان یک مادر نوجوان، مادر مجرد و نویسنده‌ای با آرزوهای بزرگ را روایت می‌کند. درو بَری‌مور در این فیلم نقش دونوفریو را از سن ۱۵ تا ۳۵ سالگی بازی می‌کند. اتفاقات زیادی می‌تواند در طول دو دهه‌ی عجیب زندگی رخ دهد و این فیلم نیز از این قاعده مستثنی نیست. این فیلم به کارگردانی پنی مارشال و با بازی استیو زِهان، بریتنی مورفی و جیمز وودز ساخته شده است.”سواری با پسرها” بر فداکاری هایی که مادران برای فرزندانشان انجام می دهند تأکید می کند. این فیلم نه تنها چالش های مادر بودن در سن نوجوانی را به تصویر می کشد، بلکه پیروزی های آن را نیز از فشار ازدواج گرفته تا از دست دادن فرصت های شغلی و تحصیلی به نمایش می گذارد. ماهیت چرخه ای والدین یادآور لحظه ای تاثیرگذار از آهنگ “گربه ها در گهواره” (Cats in the Cradle) می شود که فرزند می گوید: “پدر، به من وقتت را نمی دهی”. این فیلم تلنگری است که نشان می دهد فداکاری های ما در دوران جوانی می تواند عواقب بلندمدتی داشته باشد.
۴-Knocked Up (2007)
کمدی رمانتیک (Knocked Up) داستان آلیسون اسکات (با بازی کاترین هیگل) و بن استون (با بازی ست روگن) را روایت می‌کند. این دو غریبه‌ی کاملاً متفاوت، یک شب در یک بار همدیگر را ملاقات می‌کنند و بعد از آن، با هم به خانه می‌روند. پس از این رابطه‌ی کوتاه، آلیسون متوجه می‌شود که باردار است و تصمیم می‌گیرد بچه را نگه دارد. این زوج بعید، سعی می‌کنند برای فرزند آینده خود رابطه‌ای را شکل دهند. اما زمانی که برای آلیسون کاملاً واضح می‌شود که بن به پدر شدن کاملاً متعهد نیست، همه چیز تغییر می‌کند. اثر اورجینال جاد آپاتو این سوال را مطرح می‌کند که آیا ارزشش را دارد دو غریبه‌ی واقعی صرفاً به خاطر فرزند به دنیا نیامده، رابطه‌شان را حفظ کنند؟(Knocked Up) به پیچیدگی‌های روابط بزرگسالان، به ویژه زمانی که پای سکس، ازدواج و بچه به میان می‌آید، می‌پردازد. این فیلم به طور خاص دو مجموعه والدین را با هم مقایسه می‌کند: یک زوج خسته با دو فرزند و یک زوج منتظر بچه. هر کدام از این زوج‌ها با مرحله سنی متفاوتی از والدین بودن سر و کار دارند، اما هنوز می‌توانند با هم همدردی کنند. فارغ از طنزهای بی ادبانه، روراستی که این فیلم با آن به برجسته سازی این چالش‌ها پرداخته، آن را به یکی از بهترین فیلم‌های مربوط به والدین تبدیل کرده است.
۳-The Pursuit of Happyness (2006)
در جستجوی خوشبختی، داستان دیگری از زندگی واقعی کریستوفر گاردنر (با بازی ویل اسمیت) است که به‌عنوان یک پدر مجرد بی‌خانمان تلاش می‌کند با رفتن از سرپناهی به سرپناه دیگر کار پیدا کند تا زندگی بهتری برای خود و پسرش بسازد. گاردنر در یک کارگزاری سهام به صورت کارآموزی بدون حقوق مشغول می‌شود و امیدوار است این به یک شغل پردرآمد تبدیل شود، در حالی که در همان حال برای گذراندن زندگی، به فروش اسکنرهای تراکم استخوان به پزشکان هم ادامه می‌دهد.در جستجوی خوشبختی به شکلی عمیق به تلاش های بی شائبه ی والدین برای رقم زدن زندگی بهتر برای فرزندانشان می پردازد. فیلم ما را از پایین ترین لحظات مانند حبس شدن در توالت های عمومی برای شب تا اوج موفقیت های به دست آمده به سختی، با خود به سفری پر از فراز و نشیب های دراماتیک می برد. در انتها احساس می کنیم تلاش های شخصیت اصلی به بار نشسته است و این حقیقت که ویل اسمیت و پسرش جیدن نقش های اصلی را بر عهده دارند، به باورپذیری عاطفی فیلم کمک می کند.
۲-Stepmom (1998)
فیلم «مادربزرگ» داستان طلاق لوک و جکی هریسون (با بازی اد هریس و سوزان ساراندون) را روایت می‌کند، زوجی که حضانت فرزندانشان (جنا مالون و لیام ایکن) را به طور مشترک بر عهده دارند. زندگی شاد و صمیمی آنها با ورود شریک جدید لوک، ایزابل (با بازی جولیا رابرتز)، به هم می‌خورد. در همین حال، جکی در یک نبرد پنهانی با سرطان دست و پنجه نرم می‌کند و فرزندان آنها نیز با پذیرش نامادری جدید خود درگیر هستند.”مادربزرگ” فیلمی سوزناک است که با ظرافت به موضوعات واقعی مربوط به والدین می‌پردازد. این فیلم با در بر گرفتن چالش‌هایی مانند طلاق، حضانت مشترک، بیماری و پذیرش فردی دیگر در نقش والد جدید، اثری تکان‌دهنده و تاثیرگذار درباره‌ی مسائل اجتماعی ست که مناسب افراد حساس نیست. با آماده کردن دستمال کاغذی خود همراه شوید، زیرا مشعل مادری در این فیلم از زنی به زنی دیگر منتقل می‌شود.
۱-Parenthood
«والدین» داستان مسیرهای مختلف پدر و مادری شدن چهار خواهر و برادر از خانواده‌ی باکمن را دنبال می‌کند. هر کدام از آنها با چالش‌های خاص خود روبرو هستند، از گیل (با بازی استیو مارتین)، مرد کمال‌گرایی که می‌خواهد پدر بهتری برای فرزندانش باشد تا پدرش، تا خواهرش (با بازی دایان ویست) که با بارداری در نوجوانی دست و پنجه نرم می‌کند. هلن، خواهر بزرگ‌تر گیل، مدیر یک بانک است که به تازگی طلاق گرفته و همسر سابقش زمان بیشتری را با خانواده‌ی جدیدش می‌گذراند تا خانواده‌ی قبلی. مجموعه‌ی بازیگران فیلم خارق‌العاده و شامل استیو مارتین، ریک مورانیس، مارتا پلیمپتون، کیانو ریوز، مری استینبورگن و دایان ویست است. این فیلم به کارگردانی ران هاوارد، الهام‌بخش دو سریال تلویزیونی در سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۰ شد.
«والدین» با نگاهی صادقانه و در عین حال طنزآمیز به روابط بین نسلی در خانواده، به راحتی به یکی از بهترین فیلم‌های مربوط به والدین تبدیل شده است. تأکید این فیلم بر روی توسعه شخصیت‌ها، دلیل اصلی موفقیت آن به شمار می‌رود. جای تعجب نیست که این فیلم الهام‌بخش ساخت نه تنها یک، بلکه دو مجموعه‌ی تلویزیونی شد. «والدین» که در سال ۱۹۸۹ واقعاً جلوتر از زمان خود بود، به دلیل طیف گسترده‌ی سنی شخصیت‌ها، نگاهی همه‌جانبه به والدین بودن از دیدگاه فرزند و والد ارائه می‌دهد. اگر این دلایل برای متقاعد کردن مخاطبان کافی نیست، به این نکته توجه داشته باشید که منتقد تحسین‌شده راجر ایبرت در زمان اکران فیلم به آن امتیاز ۴ ستاره داد.
