دیوید فینچر کارگردان فیلم منک و بازیگر همیشه همراه او، برد پیت تا به امروز در سه فیلم تحسین‌برانگیز همکاری کرده‌اند. از زمان اولین همکاری این دو در فیلم هفت که سال ۱۹۹۵ اکران شد، آن‌ها دو فیلم دیگر نیز با هم ساخته‌اند. باشگاه مشت‌زنی (Fight Club) اقتباسی از کتاب چاک پالانیوک دومین اثر آن‌ها بود و پس از آن، مورد عجیب بنجامین باتن (The Curious Case of Benjamin Button) در سال ۲۰۰۸ منتشر شد.
تاکنون تمام همکاری‌های این دو نفر با استقبال منتقدان روبرو شده است. فیلم هفت، به طور گسترده‌ای موفق شد و توانست با صرف بودجه ۳۰ میلیون دلاری، بیش از ۳۰۰ میلیون دلار درآمد کسب کند. این پروژه، وضعیت پیت را به عنوان یک ستاره بزرگ سینما بهبود بخشید و مشخص کرد که فینچر با وجود شکست در اولین فیلم مهم خود، دنباله ترسناک علمی تخیلی بیگانه ۳، یک حرفه‌ی کاری امیدوار‌کننده را به عنوان کارگردانی بزرگ در پیش دارد.
بر خلاف هفت، فیلم دوم آن‌ها یعنی باشگاه مشت‌زنی، در ابتدا مورد مناقشه بسیاری از منتقدان قرار گرفت و در مورد آن اختلاف نظر زیادی وجود داشت و با بودجه ۶۰ میلیون دلاری، درآمد ناامیدکننده ۱۰۰ میلیون دلار را به دست آورد اما در سال‌های بعد و رفته رفته باشگاه مشت‌زنی به عنوان اثری متفاوت و کلاسیک جای خود را در میان مخاطبان پیدا کرد و به یکی از شناخته‌شده‌ترین کارهای فینچر تبدیل شد. این فیلم اکنون آن‌قدر محبوب شده است که دو دهه پس از اکران، این سوال برای منتقدان پیش می‌آید که چگونه در آن زمان به اندازه‌ای که باید، مورد استقبال قرار نگرفت اما حالا به عنوان میراث و اثری به شدت تاثیر‌گذار بر افکار و فرهنگ شناخته می‌شود. در نهایت، این دو نفر در مورد عجیب بنجامین باتن همکاری کردند که پس از انتشار بسیار مورد قبول واقع شد اما به اندازه هفت یا باشگاه مشت‌زنی موفق نبود.
۳. مورد عجیب بنجامین باتن (The Curious Case of Benjamin Button)
- کارگردان: دیوید فینچر
- بازیگران: برد پیت، کیت بلانشت
- سال انتشار: ۲۰۰۸
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۱ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰
پیت و فینچر در سال ۲۰۰۸ متفکرانه‌ترین اثر خود را ارائه دادند. همه همکاری‌های این دو، تفکر برانگیز هستند اما این داستان، در مورد شخصی که به صورت وارونه هر روز جوان‌تر می‌شود، عجیب‌ترین آن‌هاست. متاسفانه این اثر، همچنین، ضعیف‌ترین کار آن‌ها است اما باز هم نمی‌توان آن را پروژه‌ای شکست خورده محسوب کرد. به عنوان اقتباسی از رمان اسکات فیتزجرالد، این فیلم نتوانست به خوبی جذابیت ماندگار فیتزجرالد را به تصویر بکشد. کاری که باز لورمان به خوبی در فیلم گتسبی بزرگ برای شخصیت گتسبی اجرا کرد و شاید بهتر بود کارگردانی مانند رابرت زمکیس، لارس هالستروم یا استیون اسپیلبرگ ساخت این کار را بر عهده می‌گرفت تا دیوید فینچر بیش از حد جنبشی و حرکت‌گرا.
با این حال، این مسئله تا حدی به این دلیل است که خود رمان مورد عجیب بنجامین باتن برای فیتزجرالد نیز خیلی موفقیت‌آمیز نبود و به آن توجه نشد. داستانی عجیب و غریب در سبک رئالیسم جادویی که خوب است اما محشر نیست. مورد عجیب بنجامین باتن محفلی بود تا استعداد پیت به عنوان بازیگر اصلی نمایش داده شود. این فیلم به اندازه‌ی افسانه‌های خزان، اقتباس ادبی دیگری که برد پیت در آن بازی کرده، جالب است اما در میان همکاری‌های پیت با فینچر در آخرین رتبه قرار دارد. مخصوصا به دلیل مدت زمان طولانی و لحن داستان‌گویی سست و نامطمئن.
۲. هفت (Se7en)
- کارگردان: دیوید فینچر
- بازیگران: برد پیت، مورگان فریمن، کوین اسپیسی
- سال انتشار: ۱۹۹۵
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۱ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۶ از ۱۰
هفت یک فیلم دلهره‌آور روان‌شناختی است که هنوز به همان اندازه اولین بار دیدن، خشن و بی‌رحمانه است و نیازی به معرفی ندارد. یک فیلم هیجان‌انگیز و عمیق که پر از کشتار و جنازه است و در آن کارآگاه مبتدی، پیت با کهنه سرباز خسته، مورگان فریمن، به دنبال دستگیری یک قاتل زنجیره‌ای هستند که برای قتل‌های خود از هفت گناه مرگ‌بار الهام می‌گیرد. از سکانس‌های ابتدایی پر از رک‌گویی و عصبانیت فیلم گرفته تا پایان دردآور آن، هفت فیلمی جسورانه است که از نکات مثبتی مانند روایت داستان در فضای باز و یک چرخش داستانی ویران‌گر در آخر فیلم، بهره می‌برد.
خطر اسپویل: هنگامی که کوین اسپیسی وارد داستان فیلم می‌شود و به قتل‌ها اعتراف می‌کند، فیلم برای یکی از ظالمانه‌ترین پایان‌بندی‌های تاریخ هالیوود آماده می‌شود.
فقط فیلم محله چینی‌ها می‌تواند از نظر تیرگی داستان و تکان‌دهندگی با هفت مقایسه شود و صراحت هفت در روایت تراژدی تا پایان غم‌انگیز و ناگوار آن، این فیلم را یک سر و گردن بالاتر از باقی فیلم‌های مشابه قرار می‌دهد. فیلم‌هایی مانند چیزهای کوچک شاید تا حد خوبی شوکه‌کننده باشند اما تعداد کمی از آثار، تاثیر ماندگار و متحول‌کننده هفت را داشته‌اند.
۱. باشگاه مشت‌زنی (Fight Club)
- کارگردان: دیوید فینچر
- بازیگران: برد پیت، ادوارد نورتون، هلنا بونهم کارتر
- سال انتشار: ۱۹۹۹
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۹ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۸ از ۱۰
باشگاه مشت‌زنی هنگام انتشار به خوبی درک نشد اما این اثر متاکمدی ضد سرمایه‌داری لذت‌بخش، از آن زمان، بهترین همکاری فینچر و پیت باقی مانده است. داستان یک راوی بی‌نام که با غریبه جذابی به نام تایلر دردن دوست می‌شود و این قصه به یک روایت زیبا و آنارشیک تبدیل می‌گردد که هدف آن اشاره به فرهنگ خودیاری، مصرف‌گرایی و عصبانیت هزاره است. پیچ و تاب‌های داستان به نوعی از خود فیلم مشهورتر هستند اما با یک بازنگری در باشگاه مشت‌زنی، می‌فهمیم چیزی که عامل موفقیت آن است، صداقت موجود در فیلم است. از ابراز علاقه عاشقانه مارلا تا شخصیت ساده‌لوح جرد لتو که در این فیلم فرصتی برای درخشش پیدا کرد.
علی‌رغم خشم محسوس داستان نسبت به شرکت‌ها و سیستم‌های قدرت، باشگاه مشت‌زنی شخصیت‌های فوق‌العاده‌ای دارد و پیوند بین راوی و دوست خیالی او پیوند مهیجی است. برد پیت، نقش تایلر بی‌عیب و نقص را به خوبی ایفا کرده و ادوارد نورتون به عنوان یک شخصیت اصلی بی‌پروا، بهترین بازی حرفه‌ی خود را انجام می‌دهد و خود فیلم هم‌چنان دو دهه بعد از اکران، ماندگار و موثر است. این داستان شامل پیوند اجتماع‌ها، تفکر ضد سرمایه‌داری و طنزی تلخ است که در واقع بیشتر به ارزیابی فرهنگ جامعه معاصر در اوایل این هزاره مربوط می‌شود. حال، خیلی از منتقدان که در آن زمان این اثر را معتبر می‌دانستند از تصمیم خود خشنود هستند.
منبع: Screenrant
