استیون سودربرگ این توانایی منحصربفرد را دارد که فیلم هایی بسازد که هم شبیه فیلم های متداول روز باشد و هم جنبه هایی غیرمتداول داشته باشد، توانایی که به خوبی در فیلم کمدی جنایی او با نام Out of Sight در سال ۱۹۹۸ مشهود است. ترکیب ژانرها در فیلم های سودربرگ مانند High Flying Bird و Traffic بسیار تروتمیز و بی نقص صورت می گیرد، میراثی که در تازه ترین فیلم او با عنوان No Sudden Move دیده می شود. داستان این فیلم در سال ۱۹۵۴ در دیترویت می گذرد، در حالی که یک خلافکار خرده پا بهنام کرت گوینس (دان چیدل) با همکار غیرقابل پیش بینی خود رونالد روسو (بنسیو دل تورو) یک کار خلاف ساده با دستمزدی خوب را می پذیرند.
فیلم No Sudden Move یک تریلر نوآر با سرعت روایت بسیار خوب و دقیق است همراه با پیچش های داستانی و خیانت های بی پایان که فرجامی راضی کننده دارد. از همان دقیقه اول فیلم نوعی بوی بی اعتمادی و خشونت از داستان No Sudden Move قابل استشمام است، چیزی که در تردید گوینس و روسو نسبت به شخصیت جونز (برندن فریزر) دیده می شود، کسی که از آن ها می خواهد یک خانواده را به مدت سه ساعت به گروگان بگیرند. ماهیت مشکوک این ماموریت را به کنار بگذاریم، پوینس و روسو از این می ترسند که فرانک کاپلی (ری لیوتا) به عنوان رییس مافیا و آلدریک واتکینز (بیل دوک) نیز در این ماجرا دست داشته باشند، دو شخصیتی که میانه روسو و گوینس با آن ها شکرآب است. با افشا شدن ماهیت این ماموریت، بخش های دیگری به این درام اضافه می شود از جمله وجود سندی که بزرگ ترین کمپانی تولید خودرو دیترویت قصد مخفی کردن آن را دارد و همچنین مشارکت چند شخصیت قدرتمند در یک نقشه چند وجهی و ترکیبی.
با گذشت زمان، مشخص می شود که عملیات محول شده به دو خلافکار خرده پا بسیار بزرگ تر از آن چیزی است که در ابتدا به نظر می رسید و به یک نقشه و پاپوش شبیه است، چیزی که شخصیت دان چیدل نیز به آن اشاره می کند. جدای از شیرجه ای عمیق به دل سازمان های جنایی قدیمی، فیلم No Sudden Move سعی دارد به موضوعات تنش نژادی و پروپاگاندای همیشگی سرمایه داری بپردازد، اگر چه این تم ها تنها به عنوان تظاهرهایی در مقابل با صداقت به تصویر کشیده می شوند. روایت ماجرا بسیار جذاب و باشکوه است در حالی که مردان ماجرا با لباس هایی که هوشمندانه انتخاب شده اند سوار بر خودروهای کلاسیک و با کلاه های نمدی مرغوب به سمت یک خیانت یا فریب جدید می روند. ناگفته پیداست که ماموریت حمحول شده به گوینس، روسو و چارلی خیلی بد پیش می رود در حالی که شخصیت احمق مت (دیوید هاربر) نهایت تلاش خود را می کند تا مسیر اتفاقات جدید را مدیریت کند و همزمان از همسر و فرزندانش مراقبت نماید.
علاوه بر این، شخصیت های کاپلی و واتکینز مانند یک سایه بزرگ بر این ماموریت سایه افکنده اند که اشاره ای است به قدرت قابل توجه سردسته های گروه های خلافکار در کنترل زندگی کسانی که قصد دراز کردن پا از گلیمشان را دارند. سودربرگ در فیلم خود بسیار بر این موضوع پا از گلیم دراز کردن در فیلم خود می پردازد، به ویژه از طریق شخصیت گوینس که شبیه کسی است که نمی داند چه زمانی دست بردارد. هر شخصیت از این داستان به شکلی غیرمنتظره و عموماً بیرحمانه به سرنوشت خود می رسد، در روایتی که شخصیت های جدیدی در آن افشا شده و در پیچش وقایعی پیچیده به هم مرتبط می شوند، چیزی که تماشای آن بسیار خیره کننده و جذاب است. در حالی که برخی ممکن است داستان را بیش از حد طولانی و پیچیده بدانند، سودربرگ به خوبی می تواند مخاطب خود را درگیر و سرگرم نماید و در انتها پایانی راضی کننده در حالی که معما به طور کامل حل شده را به او ارائه کند. یکی دیگر از عوامل موفقیت فیلم No Sudden Move به عنوان یک تریلر پرتنش و پرتعلیق، جفت و جور شدن بی نقص بازیگران شناخته شده فیلم است.
چیدل و دل تورو به وضوح در نقش هایشان می درخشند، اگر چه شخصیت های خاص مانند جان هام در نقش کارآگاه جو و مت دیمون در نقش مایک لاون کمتر از دیگران مورد توجه مخاطب قرار می گیرند. همچنین بعد از تماشای فیلم به سادگی متوجه خواهید شد که دیگر بازیگران نیز به خوبی از پس شخصیت های خود برآمده اند، از جمله جولیا فاکس در نقش ونسا کاپلی غیرقابل پیش بینی و دمدمی مزاج. هر ثانیه، لحظه و اتفاق در فیلم No Sudden Move مملو از شکوه و پوچی است در حالی که نتیجه نهایی هر یک، هزارتویی گیج کننده با نقطه شروع های اشتباهی بی پایان و بن بست های مکرر است. فیلم No Sudden Move در فستیوال فیلم تریبکا ۲۰۲۱ اکران شده و سپس از اول جولای در سینماهای ایالات متحده به نمایش درآمد. طول فیلم ۱۱۵ دقیقه بوده و دارای خشونت نسبتاً بالایی است.
