مدت‌ها بود که هوای سفر به سرم زده بود. بخشی از فعالیت روزانه‌ام شده بود ورق زدن صفحه آگهی روزنامه‌ها، درآوردن قیمت از بین صفحه‌های وب یا تماس گرفتن با شماره‌هایی که هر روز از آژانس‌های مختلف به شماره بخت برگشته من پیامک می‌شد. ولی آن‌قدر شرایط را برای خودم سخت جلوه می‌دادم که دست آخر بر می‌گشتم به خانه اول و از رفتن به سفر پشیمان می‌شدم. اوضاع به همین منوال می‌گذشت و شرایط برای من نه تنها بهبود پیدا نمی‌کرد که احساس می‌کردم روز به روز هم در حال بدتر شدن است. یک روز که واقعاً همه چیز برایم غیرقابل تحمل شده بود و از شهر و اداره و همه دنیای اطرافم خسته شده بودم، به خودم گفتم، آخر تا کی باید به این رویه ادامه داد و جلو رفت؟! تصمیم خودم را گرفتم و دست به کار شدم و به خودم قول دادم به هیچ چیز غیر از رفتن فکر نکنم.
توی اینترنت با یک جست‌وجو و تأمل چند دقیقه‌ای، چندین روستای خوش آبو هوای نزدیک به تهران را مشخص کردم. گوشی را برداشتم و با یکی دو تا از دوستانم تماس گرفتم و آنچه را که در ذهنم بود برای آنها هم توضیح دادم و با موافقت آنها و مشخص کردن یکی از همان مکانها، قرار آخر هفته را برای یک مسافرت یک روزه گذاشتم. مقصد، روستای «شهرستانک» بود که حدود ۹۰ کیلومتری از تهران پر دود و دم فاصله داشت. برداشتن وسایل مورد نیاز مثل غذا، آب، میوه و تنقلات را بین خودمان تقسیم کردیم و برای ساعت شش صبح قرار حرکت گذاشتیم. وقتی از خانه بیرون آمدم، آن قدر ذوق زده بودم که وزن کوله پشتی را که امروز بر خلاف روزهای کاری سنگین‌تر هم شده بود، حس نمی‌کردم. من آن قدر سفر کردن را برای خودم سخت کرده بودم که به طور کلی آن را کنار گذاشته بودم ولی همین سفر یک روزه و کوتاه، آغازی شد برای همیشه و الان حدود سه سالی است که از آن سفر می‌گذرد و این موضوع دست کم ماهی یک بار تکرار می‌شود و نتیجه‌اش هم این است که برای ادامه کار و زندگی بسیار پرانرژی می‌شوم و راحت‌تر می‌توانم زندگی روزمره را بگذرانم و شادتر زندگی کنم. راستش من هنوز گاهی شیرینی سفر سه سال گذشته را با خودم حس می‌کنم به همین دلیل به این فکر افتادم تا این تجربه را با همه شما که مثل گذشته من فکر می‌کنید و قبل از انجام خیلی از کارها آن را برای خودتان سخت جلوه می‌دهید در میان بگذارم. شاید نتیجه‌بخش باشد و این موقعیت را تجربه کنید.
سفرهای درون شهری
شاید به نظر برسد که رفتن به پارک و تفریح با خانواده و دوستان و فرزندان که سفر به حساب نمی‌آید؛ ولی این فکر اشتباه است؛ اگر یک خانواده پرجمعیت هستید و نمی‌توانید مقدمات رفتن به یک تفریح چند روزه را فراهم کنید پس بهتر است فرصت را غنیمت بشمرید و از امکانات شهری استفاده کنید. هرچند که هوای شهر آلوده است ولی روزهای تعطیل این بهبود نسبی پیدا می‌کند و می‌توانید چند ساعتی را خارج از منزل به گشت و گذار بپردازید.
سفرهای یک روزه
اولین تجربه من که بدون چون و چرا صورت گرفت، همان طور که برایتان تعریف کردم، سفر یک روزه به روستای شهرستانک بود. از این دست روستاها که اهالی آن روستا با رفتن افراد غریبه به محل سکونتشان مشکلی نداشته باشند و به اصطلاح، حالت گردشگری پیدا کرده باشند در اطراف شهرها زیاد است. پس می‌توانید با شناسایی ابتدایی و اینترنتی نسبت به این موقعیت‌ها، مقصد سفر را انتخاب کنید و راهی شوید.
سفرهای چند روزه
ایران کشور چهار فصل است و طبیعت دل‌انگیز آن به شما این امکان را می‌دهد در هر فصل که دلتان هوس هر آب و هوایی را بکند به راحتی از آن بهره ببرید بنابراین اگر در فصل سرما دلتان یک گرمای مطبوع را خواست، می‌توانید یک سر به جنوب کشور و سواحل آبی و مرواریدگون خلیج فارس بزنید و اگر اهل لذت بردن از برف و سرما هستید، می‌توانید به نقاط کوهستانی بروید. ولی پیشنهاد من این است که در ابتدا به جای تجربه یک سفر چند روزه همان سفر یک روزه را در برنامه بگذارید تا اول طعم سفری آسان و بی‌دغدغه را بچشید و بعد مشتری اینگونه مسافرت‌ها بشوید. پس کوله بارتان را جمع کنید و با تجربه یک سفر کوتاه از زندگی بیشتر لذت ببرید. دوستان عزیز! اگر مجرد هستید که اصلاً کوتاهی نکنید و از همین هفته دست به کار شوید. اگر بخواهید مدام برای خودتان شرط بگذارید می‌شوید مثل روزگار گذشته من. پس یک دستی به زانو بزنید و از جا بلند شوید و ببینید در سفر به چه نکاتی می‌رسید. اگر حوصله رانندگی طولانی را ندارید، می‌توانید با قطار، هواپیما و اتوبوس سفر کنید که البته در این میان، شاید قطار قدری مدت رسیدن به مقصد را طولانی‌تر کند ولی امنیت بیشتری از بقیه راه‌ها دارد و برای خرید بلیت هم اگر فرصت ندارید می‌توانید از طریق اینترنت اقدام کنید. در غیر این صورت با مراجعه به یک آژانس مسافرتی این کار را انجام بدهید.
همراهان سفر
با کسی هم‌سفر شوید که تجربه‌ها و خاطره‌های خوبی با آنها دارید و از نظر اخلاقی با هم سازگار هستید. اگر می‌خواهید بیشتر دوستان و فامیلتان را بشناسید به آنها پیشنهاد سفر بدهید که به قول قدیمی‌ترها آدم‌ها را باید در سفر شناخت! دلیلش هم این است که ممکن است مشکلاتی در سفر پیش بیاید و این طوری می‌توانید صبر و بردباری، طریقه خرج کردن و لذت بردن آنها را بسنجید و اگر با هم تطابق بیشتری داشتید، آنها بشوند یک پایه ثابت برای سفرهای بعدی شما.
زمانی برای سفر
اگر تعطیلات آخر هفته شما دو روزه است، بسیار عالی و اگر هم فقط روزهای جمعه تعطیل هستید، از همین یک روز استفاده کنید و همان‌طور که گفتم با سفر یک روزه و خروج از شهر شروع کنید و برای دفعه‌های بعد به تقویم نگاهی بیندازید و اگر تعطیلی مناسبی بود که چه بهتر و اگر هم نبود در صورتی که مشکل مرخصی گرفتن از کارفرما و رئیس را ندارید، تدارک سفر چند روزه را ببینید و راهی بشوید و سعی کنید دستکم ماهی یک بار با هزینه کم سفر کنید تا ببینید چه انرژی‌ای برای ادامه فعالیت‌های جسمی و فکری خودتان ذخیره می‌کنید و با چه طراوتی به زندگی ادامه می‌دهید.
مواردی که رعایت آنها ضروری است
قبل از خروج از منزل چند نکته را از یاد نبرید، حتماً در آخرین لحظه این کارها را در اولویت قرار بدهید:
– بستن شیر گاز، آب و خاموش کردن کلیدهای مینیاتوری غیر لازم.
– اطلاع به همسایه مطمئن به دلیل خالی بودن واحد شما.
– بررسی همه راه‌های ورودی به خانه مانند در بالکن، پنجره‌ها و در نهایت در منزل یا واحد ساختمانی و حفاظ‌ها.
– بررسی وسیله نقلیه از نظر مسائل فنی در صورتی که قصد سفر با اتومبیل شخصی را دارید.
وسایل مورد نیاز
باور کنید وقتی از خانه می‌خواهید خارج شوید، نیاز به چمدان ندارید و می‌توانید سبک و راحت سفر کنید. تنها یادتان باشد که این فهرست را تهیه کنید و همراه داشته باشید: دفترچه بیمه، داروهای اولیه مانند قرص سرماخوردگی و مسکن. در ضمن اگر داروی خاصی را مصرف می‌کنید، حتماً آن را به همراه داشته باشید. زیرانداز، چادر مسافرتی، کفش مناسب، کرم ضد آفتاب، غذای سبک و انرژی‌زا، میوه و تنقلات سالم که در منزل وجود دارد، پتوی مسافرتی و سبک و در صورتی که سفر یک روزه است یک دست لباس اضافی (شاید لازم شد)، عینک آفتابی، ظروف سبک و مسافرتی (چقدر خوب است که از ظروف یک بار مصرف استفاده نکنید تا این طوری به طبیعت احترام گذاشته باشید و زباله کمتری تولید کنید).
غذای مورد نیاز
برای تهیه غذای سفر به چند صورت می‌توانید عمل کنید: اگر قصد سفر درون شهری یا سفر یک روزه به اطراف شهر را دارید، می‌توانید از چند راه غذا را تدارک ببینید و یقین داشته باشید که لذت بردن از سفر مربوط به غذای ویژه نیست بلکه این همراهی با اعضای خانواده یا دوستان است که سفر را شیرین و لذت‌بخش می‌کند. در هر حال اگر این تصمیم بدون برنامه‌ریزی است، می‌توانید با برداشتن نان، گوجه، خیار، پنیر، گردو، حلوا ارده یا موادی مانند آن که در منزل دارید، غذای سبکی به همراه داشته باشید و اگر فرصت دارید، آماده کردن انواع کوکوها، تخم مرغ آب‌پز، سالاد الویه و غذاهایی که درست کردنشان سریع‌تر انجام می‌شود و به صورت ساندویچی می‌توان آنها را به همراه برد، گزینه بسیار مناسبی برای شماست. اگر با غذای سرد میانه ندارید و حتماً باید غذا را گرم صرف کنید، بهتر است انواع پلوهایی را که همیشه در منزل درست می‌کنید آماده و با همراه بردن یک گاز پیک نیک دوباره آن را گرم کرده و از خوردنش در دامن طبیعت لذت ببرید. اگر قصد سفر چند روزه را دارید و طبق برنامه‌ریزی که انجام داده‌اید و هزینهای که برای سفر در نظر گرفتهاید تنها قصد دارید یک یا دو وعده غذا را در رستوران میل کنید، بهترین راه‌حل این است که همه یا بخشی از وسایل آشپزی مانند: رب، نمک، ادویه‌جات، روغن، برنج و … را به همراه برده و با کمک همدیگر در سفر آشپزی کرده که بدین شکل هم در اقتصاد خانواده کمک بزرگی شده است و هم از همکاری با هم در سفر بیشتر لذت بردهاید.
مهربانی با طبیعت
دنیای اطراف ما به ویژه طبیعت تنها به یک زمان، یک جامعه و یک نسل اختصاص ندارد بلکه سرمایه‌ای است که به همه انسان‌ها در هر نسل و زمان و مکان متعلق است. پس نکته‌هایی وجود دارد که باید در سفر حتماً به آنها توجه شود. چند سالی است که متأسفانه ظروف یک بار مصرف در کشور مصرف می‌شود و به جای آنکه در موارد ضروری از این ظروف استفاده کنیم، برای راحتی خود، همه جا آنها را مورد استفاده قرار می‌دهیم و وقتی به دامان طبیعت می‌رویم با انبوهی از زباله‌های تولیدشده از یک بار مصرف‌ها و … برخورد می‌کنیم که نه تنها چهره زیبا و دلنشین طبیعت را زشت می‌کنند بلکه آسیب جدی‌ای نیز به آن میزند. پس: سعی کنید ظروف یک بار مصرف را فراموش و از ظرف‌های سفری که بسیار خوب و مناسب هم تدارک دیده شده‌اند، استفاده کنید. از بستن طناب به درختها برای درست کردن تاپ خودداری کنید. از درست کردن آتش و رها کردن آن به حال خود بپرهیزید. بیشتر آتش سوزی‌هایی که در جنگلها و مراتع رخ می‌دهد، ناشی از سهل انگاری‌هاست. اگر زباله‌ای تولید شد که حتماً می‌شود، از رها کردن آن در اطراف خودداری کنید و اگر در نزدیکی اقامتگاهتان سطل زباله نبود، آنها را داخل وسیله نقلیه خود گذاشته و در اولین سطل زباله بیندازید. از آلوده کردن نهرها و رودخانه‌ها یا ساحل آنها بپرهیزید.
این مطلب اولین بار در ماهنامه بهداشت زنان به قلم منصوره جاسبی منتشر شده است.
