قرار است با ۷ فیلم اکشن قرن ۲۱ آشنا شوید که به دلایلی نتوانستند مثل آثار پرفروش و پرتماشاگر عمل کنند و ممکن است از دید خیلی از سینمادوستان پنهان مانده باشند.
طی ۲۰ سال اخیر با فیلم‌های اکشن و مطرح و تماشایی زیادی روبه‌رو شدیم. فیلم‌هایی مثل «مد مکس: جاده خشم» (Mad Mad: Fury Road) و «بیل را بکش» (Kill Bill) در کنار فرنچایز بزرگی مثل «مأموریت غیرممکن» (Mission: Impossible) اوقات مفرح و هیجان‌انگیزی را برای هواداران ژانر اکشن رقم زدند و در گیشه‌های آمریکا و دنیا فروش‌های خوبی کردند.
ولی همیشه تعدادی فیلم اکشن وجود دارند که آن‌طور که باید و شاید به آن‌ها توجه نشده است. فیلم‌هایی که در هیاهوی آثار جریان اصلی و پرسروصدا گم شده‌اند و شاید خیلی‌ها فرصت تماشایشان را از دست داده و به‌راحتی فراموششان کرده باشند.
۱. سواران عدالت (Riders of Justice)
- محصول: ۲۰۲۰
- کارگردان: آندرس توماس ینسن
- بازیگران: مدس میکلسن، نیکلاس برو، رولاند مولر
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵%
سواران عدالت یکی از غافلگیری‌های دلچسب اخیر است که داستانی عجیب از یک انتقام خونین روایت می‌کند و قصه‌اش را به سمت‌وسویی می‌برد که حتی خبره‌ترین تماشاگران هم نمی‌توانند حدس بزنند اتفاق بعدی چه خواهد بود. اصلا نمی‌دانید در هر لحظه باید انتظار چه چیزی را بکشید و فیلم مدام به شما رودست می‌زند.
مدس میکلسن نقش سرباز غمگین و زخم‌خورده‌ای را بازی می‌کند که همسرش را در یک حادثه‌ی بمب‌گذاری از دست داده است و حالا به همراه گروهی از مردان نخاله و جدامانده از جامعه به دنبال سرنخ‌هایی از مسببین این فاجعه‌ی دلخراش می‌گردد.
سواران عدالت مدام بین ژانرها و لحن‌های مختلف در حرکت است و به یک مدل خاص بسنده نکرده. از صحنه‌های غمگین و تأثیرگذار به لحظات کمدی روده‌بر کن می‌رویم و این تضاد لحن‌های مختلف فیلم اثری عجیب‌وغریب و جذاب را خلق کرده که تماشایش تجربه‌ی منحصربه‌فردی است. این تغییر لحن و ژانر به‌شدت رادیکال و غیرمنتظره است، ولی هرگز از فیلم بیرون نمی‌زند و خیلی درست و به‌جا چیده و طراحی شده. اساس فیلم درباره‌ی یک مرد و فرآیند روبه‌رو شدنش با مصیبت و غم مرگ همسرش است و برای همین عجیب نیست که با انبوهی از احساسات متناقض انسانی طرف باشیم.
وقتی به صحنه‌های اکشن فیلم می‌رسیم، همچنان لحن شوخ و شنگ و کمدی سیاه ماجرا حفظ می‌شود و لحظات نفس‌گیری را خلق می‌کند که در عین پرهیجان بودن، خنده‌دار و بامزه هم هست.
۲. ارتقا (Upgrade)
- محصول: ۲۰۱۸
- کارگردان: لی ونل
- بازیگران: لوگان مارشال-گرین، ریچارد کثورن، لیندا کروپر
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۸%
ارتقا یک ادای دین درجه‌یک به اکشن‌های کلاسیک و نام‌آشناست که در عین استفاده از مؤلفه‌های همیشگی و امتحان پس داده، دنیای خودش را می‌سازد و اصالتش را حفظ می‌کند. این تریلر انتقامی لی ونل هم مثل آثار پل ورهوفن اشاراتی به مسائل اجتماعی دارد، هم مثل فیلم‌های جیمز کامرون جهان مخصوص خودش را می‌سازد و هم مثل فیلم‌های دیوید کراننبرگ از بدن انسان به عنوان ابزار ترس و وحشت استفاده کرده.
لوگان مارشال از آن بازیگرهایی است که همه چهره‌اش را می‌شناسیم و سریع می‌گویم «همان یارو که فلان فیلم بود» ولی به‌ندرت نامش را یادمان می‌ماند چون معمولا فیلم‌های متوسط و کم سروصدایی بازی کرده و هنوز تبدیل به ستاره‌ی تراز اول هالیوود نشده است، ولی در این فیلم نقش‌آفرینی درخشانی به نمایش گذاشته. او در اینجا نقش مردی را بازی می‌کند که میانه‌ی خوبی با تکنولوژی ندارد ولی طی اتفاقاتی مجبور می‌شود بدن فلجش را در اختیار یک هوش مصنوعی قدرتمند قرار دهد تا مسببین این حادثه و کشته شدن همسرش را پیدا کند و به سزای اعمالشان برساند.
بعد از اینکه تحت کنترل این هوش مصنوعی در می‌آید، بدنش قدرت‌های کاملا جدیدی به دست می‌آورد و تبدیل به موجودی سایبرپانکی می‌شود و حرکاتی عجیب و باورنکردنی از او بر می‌آید. حالا وقتی به دشمنانش حمله می‌کند، با ضرباتی حساب‌شده و بدون نقص جلو می‌رود و این هوش مصنوعی فوق‌العاده‌ی در مغزش است که تصمیمات را می‌گیرد.
ارتقا همچون فیلم دوم کارگردانش «مرد نامرئی» (Invisible Man) یک تریلر تماشایی و نفس‌گیر است که رگه‌های فلسفی هم در داستانش گذاشته و با پایانی تکان‌دهنده و درخشان تأثیری عمیق روی مخاطبینش می‌گذارد.
۳. شلیک آزاد (Free Fire)
- محصول: ۲۰۱۶
- کارگردان: بن ویتلی
- بازیگران: بری لارسون، کیلین مورفی، آرمی همر
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۴ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۹%
بن ویتلی استاد به تصویر کشیدن آشوب و هرج‌ومرج‌های لذت‌بخش و تماشایی است و شلیک آزاد یکی از بهترین کارهایش به حساب می‌آید. داستان فیلم که سال ۱۹۷۸ می‌گذرد، درباره‌ی دو باند خلافکار رقیب است که در یک انبار گیر می‌افتند و همدیگر را گلوله‌باران می‌کنند. خیلی‌ها به ویتلی خرده گرفتند که فیلمش زیادی خشن است و با کاراکترهای داستانش بی‌رحمانه برخورد می‌کند، ولی نقش‌آفرینی‌های دیوانه‌وار و پرانرژی بری لارسون، کیلین مورفی، شارتلو کوپلی، جک رینتور و سام رایلی به‌گونه‌ای لذت‌بخش است که از تماشای این خشونت افسارگسیخته هیجان‌زده می‌شویم و کلی کیف می‌کنیم.
شلیک آزاد انگار تلفیق جنون‌آمیزی است از «خیابان‌های پایین شهر» (Mean Streets) و «حمله به کلانتری ۱۳» (Assault on Precinct) که با آهنگ‌های انتخابی درجه‌یک تزئین شده. به‌ویژه جایی که آهنگ Annie’s Song از جان دنوِر را می‌شنویم که خبر از هرج‌ومرج‌های پیش رو می‌دهد. موسیقی متن بی‌نظیر فیلم را هم آهنگسازان «اکس ماکینا» (Ex Machina) یعنی بن سالیزبری و جئوف بارو ساخته‌اند که حال‌وهوایی دهه هفتادی دارد و لذت تماشای فیلم را دوچندان می‌کند.
۴. به پانچ خوش آمدی (Welcome to the Punch)
- محصول: ۲۰۱۳
- کارگردان: ارن کریوی
- بازیگران: جیمز مک‌آووی، مارک استرانگ، آندریا ریسبرو
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۴۸%
هر فیلمی که حتی ذره‌ای به «مخمصه» (Heat) شباهت داشته باشد برای کسانی که عاشق فیلم‌های جنایی هستند موهبت و نعمتی است و حسابی از دیدنش لذت می‌برند. به پانچ خوش آمدید فیلم خوش‌استایل و سرحالی است که به نسبت دیگر تقلیدهای مخمصه‌ی مایکل مال بهتر از آب در آمده و دیدنش خالی از لطف نیست. جیمز مک‌آووی نقش پلیسی را بازی می‌کند که با مشکلات درونیش کلنجار می‌رود و فکر و ذکرش را درگیر پرونده‌هایش می‌کند. مارک استرانگ یک سارق بانگ است که اصول اخلاقی سفت و محکمی دارد. تا همین‌جایش را هم اگر بدانید برای دیدنش ترغیب خواهید شد.
فیلم‌هایی که درباره‌ی خلافکارهای زیرزمینی لندن ساخته می‌شوند به لطف گای ریچی و سبک فیلم‌سازیش حسابی در دنیا محبوب شده‌اند و غالبا با همان سبک‌وسیاق ساخته می‌شوند. ولی به پانچ خوش آمدید حس‌وحال کاملا تازه‌ای دارد و با دیدنش فکر نمی‌کنید دارید یک کپی دست چندم از فیلم‌های گای ریچی می‌بینید. صحنه‌های سرقتش دقیق و باجزئیات طراحی شده‌اند و کارگردانی فیلم باحوصله و بی‌تکلف است. نقش‌آفرینی مک‌آووی و استرانگ همه چیز فیلم را چندین پله بالاتر برده و هر صحنه‌ای که این‌دو را کنار هم می‌بینید هیجانتان بالا می‌رود.
۵. رِد (Red)
- محصول: ۲۰۱۰
- کارگردان: روبرت شونتکه
- بازیگران: بروس ویلیس، مورگان فریمن، هلن میرن
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۲%
آخرین باری را که بروس ویلیس در یک فیلم خوب بازی کرده باشد یادتان است؟ دیر زمانی است که این ستاره‌ی اکشن سال‌های نه‌چندان دور نقش‌آفرینی مهم و تأثیرگذاری ارائه نداده است، ولی این فیلم یکی از معدود تلاش‌های او برای زنده کردن خاطرات خوش گذشته بود. در این دو دهه‌ی اخیر، جان مک‌کلین و «جان سخت» (Die Hard) همچنان محبوبیتشان را حفظ کرده‌اند و مردم بارها و بارها به تماشای آن نشستند و در پلتفرم‌های آنلاین بی‌شماری ظاهر شد. ولی خود بروس ویلیس چندان پرفروغ نبود و ترجیح می‌داد در فیلم‌های درجه دو و سه بازی کند و پولش را بگیرد و برود پی زندگیش.
ولی رِد انگار با بقیه‌ی فیلم‌های اخیر او فرق می‌کرد. این فیلم که با اقتباس از کمیک‌های دی‌سی ساخته شده بود، یک داستان اکشن و دیوانه‌وار روایت می‌کرد و در کنار بروس ویلیس چهره‌های بزرگی مثل مورگان فریمن، هلن میرن و جان مالکوویچ هم حضور داشتند.
رِد یک فیلم جاسوسی کمدی اکشن مفرح و جذاب است که با دیدنش دقایق لذت‌بخشی را تجربه خواهید کرد. گروهی جاسوس بازنشسته و پیر که دیگر چابکی سابق را ندارند، ناخواسته درگیر پرونده‌ای پیچیده می‌شوند و دوباره به میادین نبرد بازمی‌گردند. هیچ‌چیز مثل تماشای سروکله زدن‌های هلن میرن و مورگان فریمن و جان مالکوویچ نیست که در کنار بروس ویلیسِ خسته از درگیری و جنجال، به جان هم می‌پرند.
۶. گرفتن پلهام ۱۲۳ (The Taking of Pelham123)
- محصول: ۲۰۰۹
- کارگردان: تونی اسکات
- بازیگران: دنزل واشنگتن، جان تراولتا، جیمز گاندولفینی
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۴ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۵۱%
شاید بازسازی فیلم کلاسیک «گرفتن پلهام یک دو سه» که سال ۱۹۷۴ اکران شد کار عبث و بیهوده‌ای به نظر برسد، ولی انرژی کنترل‌ناپذیر تونی اسکات در ساختن فیلم‌های اکشن دیدنی کاری کرد تا این اقدامش نتیجه‌ی خوبی بگیرد.
مثل فیلم بعدی اسکات یعنی «توقف‌ناپذیر» (Unstoppable)، در اینجا هم دنزل واشنگتن با هنرمندی تمام نقش مردی معمولی را بازی می‌کند که در شرایطی دشوار گیر می‌افتد. در توقف‌ناپذیر مجبور می‌شد با یک قطار از کنترل خارج‌شده سروکله بزند، در اینجا با یک جان تراولتای عصبانی و تروریست که ریش‌پرفسوری تهدید‌آمیزی هم به صورتش نشسته.
تونی اسکات لحن واقع‌گرای فیلم اصلی را به زبان امروزی در آورده و با فیلم‌برداری پرشتاب و تدوین خوش‌ریتم، یک تریلر نفس‌گیر تحویل مخاطبانش داده است. تونی اسکات معمولا دید مثبتی به دنیا و آدم‌ها نداشت، برای همین جالب بود که در این فیلم می‌دیدیم اهالی نیویورک دست در دست هم می‌دهند تا بحران بزرگی را حل کنند.
۷. بهشون شلیک کن (Shoot ‘Em Up)
- محصول: ۲۰۰۷
- کارگردان: مایکل دیویس
- بازیگران: کلایو اوون، مونیکا بلوچی، پل جیاماتی
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۷%
همان‌طور که از عنوان فیلم پیداست، بهشون شلیک کن پر است از صحنه‌های اکشن و تیراندازی و شوخی‌های بامزه و نقش‌آفرینی‌هایی که به شکل بامزه‌ای اغراق‌آمیزند. همه چیز کیفیتی کارتونی و کاریکاتوری دارد و چون به عمد این شکلی طراحی شده، ایده‌ها جای درستشان قرار گرفته‌اند و از دیدنشان لذت می‌بریم. خط داستانی‌اش هم حتی دیوانه‌وار است. کلایو اوون نقش یک آدم‌کش را بازی می‌کند که تصمیم می‌گیرد از یک نوزاد در مقابل گروهی از قاتل‌های حرفه‌ای محافظت کند.
البته در کنار صحنه‌های اکشن دیوانه‌وار و تیراندازی‌های توقف‌ناپذیر، فیلم سعی کرده با نگاهی کمدی نقدی هم به وضعیت اسلحه و دسترسی آسان آن داشته باشد و بی‌عملی دولت را در این زمینه به مسخره بگیرد.
منبع: Collider
