فیلم زندگینامه مریلین مونرو که قرار است در ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۲ در نتفلیکس منتشر شود، آنا دی آرماس نقش اصلی مونرو را بازی می کند و شیفتگی طرفداران را نسبت به ستاره دهه ۵۰ دوباره برانگیخته است. مرموز، زرق و برق دار، در عین حال غم انگیز – مرلین مونرو برای چندین دهه همیشه عنوانی جذاب بوده است.
زندگی او توسط نسل‌ها بررسی و بررسی شده است، با این حال اکتشافات جدیدی در مورد گذشته او وجود دارد که هرازگاهی به سطح می‌آیند. در حالی که طرفداران با نفس بند آمده منتظر انتشار فیلم زندگینامه او با بازی دی آرماس هستند، می توانند این نکات ناشناخته درباره زندگی و زمان این ستاره بزرگ را بخوانند.
مریلین توسط پدر و مادر اصلی خود بزرگ نشد
بر کسی پوشیده نیست که نورما جین بیکر کودکی پرفراز و نشیب داشته است، اما میزان رنج او به درستی مشخص نیست. مادر او، گلدیس، در بیمارستان‌های روانپزشکی رفت و آمد می‌کرد، و این بدان معنا بود که مونرو تقریباً در تمام عمرش در سیستم مراقبت‌های پرورشی بود.
گزارش شده است که او از ۱۲ گروه از والدین رضاعی عبور کرد و حتی یک بار در یک یتیم خانه به سر برد. آخرین والدین فرزندخوانده او گریس و اروین “دک” گودارد بودند که در نهایت به کالیفرنیا نقل مکان کردند و این بدان معنی بود که مرلین در خطر بازگشت به سیستم پرورشی قرار می گرفت.
اولین ازدواج مرلین با یک کارگر کارخانه بود
طرفداران او از شریک زندگی معروف مونرو جو دی ماجیو و آرتور میلر آگاه هستند، اما اولین ازدواج او در واقع با جیمز دوگرتی جوان در سن ۱۶ سالگی بود.
دوگرتی، کارگر یک کارخانه هواپیماسازی، در سال ۱۹۴۲ با مریلین ازدواج کرد و آنها به ماه عسل در شهرستان ونتورا رفتند. در سال ۱۹۴۶، او به نیروی دریایی بازرگانی فراخوانده شد و مونرو شروع به دنبال کردن حرفه خود در هالیوود کرد. آنها خیلی زود از هم جدا شدند.
مرلین اولین انتخاب برای بازی در نقش هالی گولایتلی بود
آدری هپبورن و لباس مشکی و مرواریدهای نمادینش در صبحانه در تیفانی در اصل برای مریلین مونرو در نظر گرفته شده بود. ترومن کاپوتی، نویسنده کتاب همنام، همیشه دوست داشت مریلین، نقش هالی گولایتلی را بازی کند، زنی با کمی خشونت بود که از هیچ برخاسته بود.
با این حال، پیشنهاد بازیگری کاپوتی توسط پارامونت پیکچرز کنار گذاشته شد و در نهایت هپبورن را برای این نقش افسانه ای انتخاب کرد. به نظر می رسد که مربیان مونرو، استراسبرگ ها، او را متقاعد کردند که نقش «a lady of the evening» را نگیرد.
مریلین دچار لکنت بود
زیبایی و بازیگری این ستاره بلوند تنها چیزهایی نیست که او به آن شهرت دارد – طرز صحبت کردن خشمگین و نفس گیر او یکی دیگر از ویژگی های فراموش نشدنی اوست. ظاهراً مونرو از دوران کودکی خود دچار لکنت بود که بدیهی است در صنعتی که می خواست در آن پیشرفت کند مشکلاتی ایجاد می کرد.
متأسفانه، لکنت او در طول فیلمبرداری آخرین فیلمش Something’s Got to Give بازگشت و در نهایت از صحنه فیلمبرداری اخراج شد.
شروع کار مجله PB با تصویری از مریلین بر روی کاور آن بود
دسامبر ۱۹۵۳ موقعیت مهمی برای انتشار اولین مجله PB بود و کسی جز مرلین مونرو روی جلد آن نبود. این بازیگر برای مجله ژست نگرفته بود، اما هیو هفنر مجوز تصویر او را از یک شرکت تقویمی گرفته بود.
مربیان مرلین مانند خانواده بودند
هنرپیشه «بعضی ها داغ آن را دوست دارند» برای مدتی طولانی فاقد والدین بود، اما پائولا و لی استراسبرگ نزدیک ترین افرادی بودند که او به عنوان خانواده داشت. لی مربی بازیگری او بود که پس از درگذشت مونرو نیز در ستایش او سخن میگفت. او همچنین تمام دارایی‌های خود را به استراسبرگ واگذار کرد که هنوز هم به حمایت مالی موسسه تئاتر و فیلم لی استراسبرگ ادامه می‌دهد.
نورما جین حتی به درخواست استراسبرگ روانکاوی را انجام داد و آنها همان خانواده ای بودند که او را از «صبحانه در تیفانی» منصرف کردند.
مرلین کمی آشپزی می‌کرد
همه چیز در مورد دختر طلایی هالیوود در مورد زرق و برق نبود. مریلین عاشق غذا بود و حتی می‌توانست غذای خوشمزه درست کند. به گزارش Taste of Home، ملکه ی نقره ای عاشق انواع استیک با هویج خام برای خوردن بود.
گوشت بره چیزی بود که او خودش آن را آب پز می کرد و از کلم، غذاهای روز شکرگزاری، هات داگ، همبرگر، هویج لعاب دار، جگر، و دمنوش های کاراملی شکلاتی لذت می برد.
مرلین در اوج دوران حرفه ای خود در کلاس های بازیگری شرکت کرد
مونرو در اوج حرفه خود به دنبال ارتقای مهارت های خود بود، به همین دلیل به کلاس بازیگری در استودیو مالین رفت. به گفته Vanity Fair، او بدون آرایش یا هیاهو می آمد و تمریناتش را انجام می داد.
بسیاری از این طرح‌ها برای ارتقای مهارت بازیگری فرد بر حافظه تکیه می‌کنند، و ثبت شده است که ستاره زیبای سینما زمانی در حالی که یک حادثه قدیمی را به یاد می‌آورد گریه می‌کرد.
مرلین خاطرات و سوابق مفصلی داشت
Vanity Fair سوابق نوشته شده و تایپ شده مفصل و اغلب غم انگیز زندگی مرلین مونرو را توصیف می کند، که او ثبت آنها را در سال ۱۹۵۱ آغاز کرد. او عمدتاً از دفترچه خاطرات چرمی برای نوشتن استفاده می کرد، با یک خط شکسته نازک.
مملو از اشتباهات املایی و اغلب جملات دیوانه وار، نامه ها و یادداشت های روزانه او بینش منحصر به فردی از زندگی خصوصی و درونی ستاره را به طرفداران می داد. کتاب Fragments گزیده هایی از این سوابق را به نمایش می گذارد.
مرلین خواننده و نویسنده ای مشتاق نیز بود
مونرو که با ترومن کاپوتی، کارل سندبرگ و ساول بلو دوست بود، عاشق کتاب و خواندن بود. او بیش از ۴۰۰ کتاب در کتابخانه خصوصی خود داشت و دوست‌داشتنی‌ترین عکس‌های او زمانی بود که در حال مطالعه بود. جیمز جویس و هاینریش هاینه به طور منظم برای او کتاب می خواندند.
مونرو برای بیان خود به نوشتن و شعر وابسته بود و خواندن تفکراتش بسیار زیبا بود. او از شرکای زندگی خود و تنهایی اش با لحنی به همان اندازه عاشقانه و تاریک می‌نوشت.
