در عظمت جهان هستی همه چیز در آن گسترده به نظر می‌رسد. اما برخی اجسام نزدیک‌تر از آنچه فکر می‌کنید هستند. هر از گاهی یک سیارک میان‌ستاره‌ای تصادفی از درون ابر اورت می‌گذرد! دیواره‌ی یخی باقی‌مانده در لبه منظومه شمسی ما! اما چه می‌شود اگر یک ستاره سرکش بی‌امان بخروشد و از درون ابر اورت بگذرد؟ چقدر بد خواهد بود اگر دیگر سیارات را همراه با خود حرکت دهد؟
ادامهتقریبا هر قرن یک بار سوخت یک ستاره خیلی بزرگ جایی در کهکشان ما تمام می‌شود. درحالی که دیگر قادر به تولید انرژی کافی برای نگهداشتن ساختار خود نیست، تحت فشار گرانشی خود فرومی‌ریزد و در یک ابرنواختر منفجر می‌شود. مرگ یک ستاره تولد یک ستاره نوترونی است.
ادامهپرجرمترین ستاره‌های عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر به پایان می‌برند. یک ابرنواختر زمانی رخ می‌دهد که یک ستارهٔ در حال مرگ شروع به خاموش شدن…
ادامهآیا این چشمی در آسمان است که به ما دوخته شده؟ از نظر زیست‌ناختی نه، ولی به هر گونه، کاملا همانند یک چشم است که دارد ما را نگاه می‌کند….
ادامهدر این تصویر خوش‌ترکیب به نظر می‌رسد ستارگان در اثر چرخش زمین به گرد محورش، دارند به گرد رصدخانه‌ای در تنه‌ریف جزایر قناری می‌چرخند. این دایره‌های رنگین هم‌مرکز رد ستارگانند…
ادامهآ اول ب آخر؛ آب. اولین واژهای که پشت نیمکت‌های چوبی خواندیم و روی دفترهای صدبرگ، شصت برگ یا چهل برگ نوشتیم. در ابتدا هیچ نبود و «آب» اولین کلمه…
ادامهآیسی ۳۴۲ که از نظر اندازه با کهکشان‌های مارپیچی بزرگ و درخشان نزدیکمان برابری می‌کند، با فاصله‌ی ۱۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی شمالیِ گردن‌درازِ زرافه جای…
ادامهآیا قلب و روح کهکشان ما در صورت فلکی ذات‌الکرسی (خداوند اورنگ) جای دارد؟ شاید نه، ولی در جایی از همین صورت فلکی است که می‌توان دو سحابی گسیلشی درخشان…
ادامه