چه می‌شد اگر انسان آبشش داشت و میتوانست زیر آب مانند ماهی نفس بکشد؟ شنا کردن در کنار دلفین‌ها و لاکپشت‌های دریایی تا مدت زمان دلخواه چقدر خوب بود. آیا می‌توانستیم تمام آب‌های زمین را کاوش کنیم؟ آیا می‌توانستیم به اعماق دریا نقل مکان کنیم؟ آیا می‌توانستیم اقیانوس‌ها را از آلودگی پاک کنیم؟ در ادامه با ویوین و داستان تنفس زیر آب همراه باشید.
مطمئنا انسان‌ها صلاحیت زندگی زیر آب را ندارند! چقدر می‌توانید نفستان را حبس کنید؟ اگر یک غواص حرفه‌ای نباشید و اهل باجائو نباشید که می‌توانند تا ۱۳ دقیقه زیر آب بمانند، پس احتمالا بتوانید حدود ۲ دقیقه نفس خود را حبس کنید.
اما بدون تمرین احتمالا بعد از ۳۰ ثانیه تسلیم خواهید شد. اگر می‌توانستیم زیر آب نفس عمیق بکشیم زندگی دیگر مثل قبل نبود یا بود؟ مشخص است که تنها توانایی دریافت اکسیژن از آب برای تبدیل شدن به ساکن همیشگی زیر آب کافی نخواهد بود چرا؟ اگر به اعماق اقیانوس بروید دچار سرمازدگی خواهید شد! آنگاه دمای بدنتان به زیر ۳۵ درجه سانتی‌گراد افت می‌کند. قلب و سیستم اعصاب دچار اختلال می‌شود و اعضای بدن دچار نقص کامل می‌شوند. بیش از ۹۰ دقیقه نمی‌توانید در آب سرد زنده بمانید. اما چه می‌شود اگر تا این حد به اعماق نروید؟ می‌توانید در نزدیکی سطح مستقر شوید؟
خب، زمانی که گفتیم بدن ما برای زندگی زیر آب مناسب نیست، تنها تنفس منظورمان نبود! نه فقط ما دچار کمبود مو و چربی برای گرم شدن در آب سرد و جلوگیری از سرمازدگی هستیم، بلکه دچار فقدان باله نیز هستیم. البته که می‌توانید یک جفت از آن‌ها را بخرید، اما بیایید صادق باشیم، اندام‌های ما برای شنا کردن موثر نیستند. همچنین چشمان ما برای دیدن زیر آب خو نگرفته‌اند. اما اگر نزدیک صخره‌های مرجانی نبودید چیز زیادی برای دیدن وجود نداشت انتظار تاریکی ۲۴ ساعته را داشته باشید. باید زبان اشاره را یاد بگیرید زیرا که نمی‌توانید حرف بزنید. چیزی برای عمل کردن تارهای صوتی وجود ندارد نه بعد از اینکه ریه‌ها از آب پر شود و پیامک دادن را فراموش کنید. در واقع هر نوع وسیله الکتریکی که ضد آب نیست را فراموش کنید.
اگر تا کنون گوشی شما درون استخر افتاده باشد می‌دانید که دیگر کار نخواهد کرد و تصور کنید که می‌خواهید شامتان را زیر آب بخورید. تا کنون در زیر آب پاستا خورده‌اید؟ آبشش اجازه حرکت زیر آب را نمی‌دهد اما به روش‌های دیگری به ما کمک می‌کند. ساخت و ساز زیر آب امن‌تر خواهد بود. افتادن از بالای یک آسمان خراش زیر آب شما را نمی‌کشد. ممکن است به سراغ یک سیستم حمل و نقل جدید برویم: متروی زیر آب!
آب‌های پرسرعت شما را به مقصد خواهند رساند. فقط لباس غواصی خود را برای گرم نگه‌داشتنتان فراموش نکنید. در این رفت و آمدهای زیر آب، خواهید دید که چقدر اقیانوس‌ها آلوده شده‌اند. دیر یا زود باید تمیز کردن را شروع کنیم. همه پلاستیک‌هایی که به درون اقیانوس انداخته‌ایم و همه مواد شیمیایی که در اینجا دفع کرده‌ایم. محصولاتی با قابلیت تحمل نمک خواهیم کاشت. کینوآ، چغندر، کرنب بری برای غذای خودمان، و دیگر گیاهان برای غذا دادن ماهی و میگوها!
آبشش در واقع زندگی ما را تغییر می‌دهد. شاید یک روز با جادوی مهندسی زیستی بتوانیم آن نفس عمیق را در زیر آب بکشیم.
