فضاپیمای روباتیک اینسایت ناسا دیشب در پایان سفری شش ماهه در بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی، با عملیاتی سرنوشت‌ساز بر سطح سیاره‌ی بهرام فرود آمد. اینسایت برای فرود می‌بایست تنها در ۷ دقیقه، سرعت خود را از ۲۰ هزار کیلومتر بر ساعت به صفر کاهش می‌داد، این کار را با شتابی تا ۸ جی (g) انجام می‌داد و تا ۱۵۰۰ درجه‌ی سلسیوس داغ می‌شد، از همین رو در این کار از یک سپر گرمایی، یک چتر نجات، و در پایان کار هم چند موشک بهره جست.
این تصویر نخستین عکسی‌ست که اینسایت از بهرام گرفته و به خوبی ثابت می‌کند که این کاوشگر به هنگام پایین رفتن به اندازه‌ی کافی سرعتش را کم کرده و فرودی نرم داشته است.
سنگ‌های کوچکی در جای جای خاک زنگاربسته‌ی سیاره دیده می‌شود؛ کمان بالای تصویر هم افق سیاره‌ی سرخ است که زمین و آسمان را از هم جدا کرده.
لکه‌هایی که روی عکس دیده می‌شود خاک و غباریست که در گام پایانی فرود، توسط موشک‌های اینسایت از سطح به هوا بلند شده و به سرپوش عدسی “دوربین زمینه‌ی ابزار” (ICC) چسبیده‌اند.
در آن سوی لکه‌ها، بخش‌هایی از خود سطح‌نشین را می‌بینیم، و همچنین سرپیچ‌هایی در پایین تصویر و یکی از پایه‌های سطح‌نشین هم در پایین، سمت راست.
اینسایت در هفته‌های آینده چندین ابزار را به کار خواهد گرفت، از جمله یک لرزه‌سنج نوفه‌یاب (نویز-یاب)*. چشمداشت اینست که این ابزارها آگاهی‌هایی بی‌سابقه از درون سیاره‌ی سرخ به ما بدهند، جایی که گمان می‌رود سرنخ‌هایی برای پیدایشِ نه تنها بهرام، بلکه زمین را در بر دارد.
منبع apod.nasa، برگرفته از یک ستاره در هفت آسمان
