در این عکس که شب هالووین سال ۲۰۱۳ در ترومسوی نروژ گرفته شده، جانور سبز غول‌پیکری را در آسمان می‌بینیم. حتما می‌توانید حدس بزنید این جانور چیست- شفق قطبی، یکی از تماشایی‌ترین نمایش‌های شفقی در چند سال گذشته.
این شفق زیبا به گونه‌ی نامعمولی پرجزییات است. رنگ‌های سبز روشن و بنفش آن دستاورد اکسیژن و نیتروژن فراز بالای جو است که در برخورد با الکترون‌های باد خورشیدی چنین پرتوافشان شده‌اند. درختان توس هم با شاخه‌هایشان پیش‌زمینه‌ای وهم‌انگیز به تصویر افزوده‌اند.
به تازگی توفان‌های زمین‌مغناطیسی تازه شفق‌های قطبی خو‌ش‌عکسی را در دایره‌ی قطبی آفریدند.
رقص نور در آسمان نروژ
فعالیت های خورشیدی از این نوع، معمولا ذرات باردار را به درون فضای سامانه ی خورشیدی می فرستند که برخی از آنها می توانند به مغناطکره ی زمین برخورد کرده و باعث ایجاد شفق روی زمین شوند. ویدیوی دور تندی که اینجا می بینید، در اواخر سال ۲۰۱۰ ثبت شد و نمایشی از شفق های زیبا و تماشایی را بر فراز ترومسای نروژ نشان می دهد. با رسیدن ذرات پرانرژی به زمین و برانگیختن اتم های لایه های بالایی جو، پرده های نورانی شفق – که معمولا سبز است- نیز روان می شوند و خود را لرزان و رقصان به نمایش می گذارند. امشب هم شاید فرصت دیدن شفق ها را داشته باشید، زیرا انفجارهای تازه ای که روی خورشید رخ داده، در چند روز گذشته چشم اندازهای شفقی پرشماری را در پی داشته است.
به‌طور کلی برانگیختگی یعنی افزایش انرژی یک سامانه نسبت به حالتی که کمترین انرژی ممکن را داراست. این مفهوم به‌طور خاص در مکانیک کوانتومی که در آن اتمها دارای حالتهای کوانتومی و ترازهای انرژی هستند کاربرد دارد. در مکانیک کوانتومی حالت برانگیخته سیستم (اتم، مولکول یا هسته) یعنی هر حالت کوانتومی که انرژی آن بیشتر از انرژی حالت پایه باشد. طول عمر سیستم در حالت برانگیخته کوتاه است. به‌طور لحظه‌ای یا با ساطع کردن یک فوتون یا فونون سیستم انرژی اضافی خود را آزاد می‌کند و به حالتی با انرژی پایین‌تر یا حالت پایه برمی‌گردد. اگر طول عمر این حالتهای برانگیخته زیاد باشد به آنها شبه‌پایدار می‌گویند. ایزومرهای هسته‌ای با طول عمر زیاد و همچنین حالت اکسیژن یگانه مثالهایی از این حالتهای شبه‌پایدار هستند.
منبع apod.nasa، برگرفته از یک ستاره در هفت آسمان
