ستاره‌شناسی

گیتی عبارت است از کل زمان و فضا و محتویات آن که شامل سیارات، اقمار، ریزسیارات، ستارگان، کهکشانها و محتویات فضای میان کهکشانی و در واقع کل ماده و انرژی می‌شود. اندازه‌گیری دقیق گیتی به علت پیوسته رو به گسترش بودنِ آن از تمامی جهت‌ها ممکن نیست، اما نظریه‌های متعددی دربارهٔ شکل‌گیری و تغییر و تکامل آن مطرح شده‌است.

مشتری، که به نام‌های بِرجیس، اورمزد، زاوش یا هُرمُز نیز شناخته می‌شود، بزرگ‌ترین سیاره در سامانهٔ خورشیدی است. این سیاره غول گازی با جرم یک هزارم خورشید است، ولی جرمی دو و نیم برابر تمامی دیگر سیاره‌های سامانهٔ خورشیدی دارد و دومین جسم در سامانهٔ خورشیدی بر پایهٔ جرم و حجم است. از نظر دوری از خورشید، مشتری پنجمین سیاره پس از تیر، ناهید، زمین و بهرام است.

سیاه‌چاله ناحیه‌ای از فضا-زمان است که آثار گرانشی آن، چنان نیرومند است که هیچ چیز — حتی ذرات و تابش‌های الکترومغناطیسی مثل نور — نمی‌توانند از میدان گرانش آن بگریزد. نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین پیش‌بینی می‌کند که یک جرم به اندازه کافی فشرده شده، می‌تواند سبب تغییر شکل و خمیدگی فضا-زمان و تشکیل سیاه‌چاله شود.