در زبان‌های فارسی دری، سغدی، طخاری، سیستانی، طبری و خوارزمی همواره مرداد با همین لفظ ثبت شده است نه با لفظ نامانوس (و حتی شاید معجول) امرداد.
واژه‌ی امرداد تنها در میان زرتشتیان گجرات هند رایج و مصطلح بوده است. در یکی دو سده‌ی گذشته به دلایل متنوع سیاسی – اقتصادی و تغییر نقطه ثقل پارسیان زرتشتی از یزد و کرمان به گجرات هندوستان، واژه امرداد به زبان فارسی راه یافت و اکنون تنها زرتشتیان یزد و کرمان از امرداد به شکل رسمی (با اختلاف لفظ) استفاده می‌کنند.
مرحوم محمد محیط طباطبایی می‌گوید بیش از ۱۰۰ سند (کتاب و رساله) در دسترس و شناخته شده را مرور کرده و در هیچ یک نامی از «امرداد» نبوده و جملگی «مرداد» نوشته‌اند.
میر سید محمد محیط طباطبائی (زادهٔ ۲۶ خرداد ۱۲۸۰ – درگذشتهٔ ۲۷ مرداد ۱۳۷۱) پژوهشگر ادبی، مورخ، منتقد و ادیب معاصر ایران بود.
ویکی‌پدیا
در اوستا ظاهرا نامی از مرداد یا امرداد نیامده است. بنابراین نمی‌توان به آن ارجاع راستی آزمایی داد. در رساله‌های قدیمی «خرده اوستا» اما تا پیش از استاد پور داوود همه جا نام این ماه «مرداد» ثبت شده است نه امرداد.
در منظومه‌های گجراتی، کاتب هر کجا توانسته با تغییر سجاوندی، مرداد را امرداد کرده و هرجا نتوانسته شکل صحیح و رایج را راها کرده است!
خورش‌های خوش نیکو و خوش لطاف / به خرداد و مرداد آید نظاف
که بوی خوش و نغز اندر جهان / ز خرداد و مرداد باشد بدان
بداند همه داد خرداد را / دگر گویم از داد امرداد را
در آخر این شعر طنز و هجو از وحید دستگردی را داشته باشید:
پس عجب نیست اگر شعر گردد مِعر / اندر آن ملک که مرداد اَمرداد شود
باش تا بهمن اَبهمن شود و تیر اَتیر / دی اَدی گردد و خرداد اَخرداد شود
