آپاتوسور دارای سر کوچک، دندان‌های قاشقی یا مدادی شکل در قسمت جلوی آرواره، چهار پا، جمجمه‌ای طویل و مغز بسیار کوچک، گردنی بسیار دراز (با ۱۵مهره)، دمی بسیار بلند و شلاقی شکل (با طول حدود ۱۵متر)، ستون فقرات میان تهی بوده‌است. سوراخ‌های بینی آپاتوسور، در بالای سرش قرار داشته‌است. برای محققانی که این تحقیقات را انجام دادند بزرگ بودن آنها مساله قابل توجهی نبوده است بلکه نقطه تمرکز آنها روی ارگانیسم‌های میکروسکوپی بوده که در بدن آنها زندگی می کردند.
آپاتوسور (به انگلیسی: Apatosaurus) یا برونتوسور به معنای سوسمار فریبنده، دایناسوری سوسمارپا و گیاه‌خوار از دورهٔ ژوراسیک می‌باشد. این جانور ۱۵۰ میلیون سال پیش می‌زیسته‌است. (دورهٔ آشکوب کیمرجین و تیتونیان). واژهٔ آپاتوسور از کلمهٔ یونانی ἀπατέλος یا ἀπατέλιος به معنی فریبنده و کلمهٔ یونانی σαῦρος به معنی مارمولک گرفته شده‌است. آپاتوسور یکی از بزرگترین جانورانی است که تاکنون روی زمین زندگی کرده‌است، با میانگین طول ۲۳ متر و بلندای ۵٬۶ متر و وزن ۲۵ تن و شبیه آبزی ماقبل تاریخ موساسور بوده‌است. آپاتوسور سر کوچک، دندان‌های قاشقی یا مدادی شکل در قسمت جلوی آرواره، چهار پا، جمجمه‌ای طویل و مغز بسیار کوچک، گردنی بسیار دراز (با ۱۵ مهره)، دمی بسیار بلند و شلاقی شکل (با طول حدود ۱۵ متر)، ستون فقرات میان تهی بوده‌است. سوراخ‌های بینی آپاتوسور، در بالای سرش قرار داشته‌است. سنگواره‌های این حیوان در معدن سنگی در وایومینگ و مکان‌هایی در کلورادو، اکلاهما و یوتا در آمریکا پیدا شده‌است.
موساسور (به انگلیسی: Mosasaurs) گوشتخواری مربوط به دورهٔ کِرِتاسه می‌باشد. واژهٔ موساسور از ترکیب کلمهٔ لاتین Mosa به معنی رودخانه ماس در هلند و کلمه یونانی sauros به معنی مارمولک گرفته شده است. موساسورها خزندگان مارمانند دریایی بودند، و بقایای سنگوارهای نوع آنها در یک معدن سنگ آهک در شهر ماستریخت بر کنارهٔ رود ماس در سال ۱۷۷۸ بدست آمده است. این جانور دریازی و ددمنش بوده و از نزدیکترین جانوران به نیاکان مارهای امروزی به شمار می‌آید. موساسور بزرگترین موساسوریان تارخ بوده است که حداکثر ۱۸ متر طول داشت و هیولای ترسناکی بود. موساسور یکی از بزرگترین گوشت خواران تاریخ بوده است. تحلیل کلادیستیک حاکی از نشانه‌هایی در آرواره و کالبدشکافی جمجمه موساسور است که نشان می‌دهد این جانور به معنای واقعی کلمه دایناسور نبوده اما ایپدیدوساروس یعنی خزندگانی با هم‌پوشانی گام‌ها بوده‌است.
موساسورها از جانورانی طعمه‌خوار از راستهٔ پولک‌داران نیمه‌آبزی معروف به آیگیالوساروس و نزدیک به اجداد مارمولک‌های فرانگر امروزی در اوایل دوره کرتاسه تکامل پیدا کرده‌اند. در طول ۲۰ میلیون سال آخر دوره کرتاسه (تورونین-ماستریختین) با نایابی ایکتیوساروس و پلیوساروس موساسور چیره دریاها شدند.
به عقیده آنها، میکروب‌هایی که در بدن دایناسورها زندگی میکردند، عامل ایجاد گاز متان بوده‌اند. متان یک گاز گلخانه‌ای است که اشعه مادون قرمز خورشید را جذب می‌کند و آن را در اتمسفر زمین نگاه می دارد و در نهایت به افزایش دما منتهی می‌شود. تحقیقات پیشین نشان داده است که زمین ۱۰ درجه سانتیگراد در دوران دوم زمین شناسی گرم تر بوده است. با علم به اینکه گازهای حاصل از چارپایان در حال حاضر نیز نقش مهمی در سطح گاز متان در جهان دارد، محققان از داده‌های کنونی برای بررسی اینکه سوروپادها چگونه بر جو زمین تأثیرگذار بوده اند را بررسی کرده‌اند. براساس اظهارات محققان گاوهای امروزی سالانه ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تن متان تولید می‌کنند اما ارزیابی ما درباره سوروپادها رقمی حدود ۵۲۰ میلیون تن است.
