مطمئناً در تلویزیون، مسابقات گاو بازی که در اسپانیا برگزار می‌شود و در نهایت منجر به رام و زخمی شدن حیوان زبان بسته می‌گردد را دیده‌اید. دانشمندان در سلسله تحقیقات جدیدشان مشخص کرده‌اند که برای برقراری ارتباط بین انواع حیوانات از دلفین گرفته تا گاوهای وحشی، روش‌های مشترک و در عین حال جدیدی وجود دارند. این تحقیقات نشان داده تمامی موجوداتی که دارای ستون فقرات و مهره‌ها هستند در داخل گوش خود یک ترکیب سازی نازک به نام کانال‌های نیم دایره‌ای دارند که به آنها جهت ایجاد تعادل در زمانی که مشغول فعالیت‌های شدید بدنی هستند کمک می‌کند و این عمده‌ترین دلیل حرکات جسور و پر انرژی گاوهای وحشی است که زمین زدن آنها در شرایط بسیار دشوار و سخت به وجود خواهد آمد. نسبت چنین عملکردی به میزان تناسب وزن با اندازه این کانال‌ها بستگی دارد، اما به نظر می‌آید این قانون در خصوص دلفین‌ها و نهنگ‌ها (که آنها هم موجودات بسیار پرجنب و جوشی هستند) صدق نمی‌کند، زیرا به گفته دانشمندان تمامی این کانال‌ها برای حیوانی آبزی مانند دلفین در دماغه و صورت تیز او وجود داشته و برخی اعتقاد دارند دقیقاً هم اندازه کانال‌های موش است! «تیموتی هولار» متخصص گوش در سنت لوییز دانشگاه لس آنجلس می‌گوید که برخی از مردم به این دلیل این‌گونه فکر می‌کنند چون هیچ حرکت خاصی از آبزی مثل دلفین در هنگام برخورد با آب اقیانوس نمی‌بینند، اما به واقع دلفین‌ها، شناگرهای آکروبات باز و ماهری هستند که مثل یک لوله داخل آب می‌چرخند، جسورانه با ضربه زدن به آب پیش می‌روند و بنابراین باید تعریف دیگری برای آنها پیدا کرد.
مسئله اول این که آقای «هولار» میزان گردش سر دلفین‌ها را به کمک حسگرهایی که دور سرشان نصب می‌شود در داخل یک تیوب سه بعدی قابل چرخش ضد آب اندازه‌گیری کرد و سپس به دلفین اجازه داده تا داخل این تیوب بچرخد. وی در این خصوص اظهار می‌دارد: من این حسگرها را اختراع نکرده‌ام اما مشخص کردم که چگونه می‌توان آنها را در دهان دلفین‌ها جای داد. من تعداد زیادی ماهی‌های کوچک جمع آوری کرده و سپس میزان حرکت که در گاوهای وحشی وجود دارد را بررسی کردم که بسیار شبیه به حرکات دلفین‌ها بود اما طول و جثه کانال‌های آنها بسیار بیشتر بود. سپس یک مجرای ضبط صدا را به دهانه آنها بسته و پس از آن به گاو اجازه دادم تا جست و خیز کنند. این سیستم توانست حرکات سر گاو را همانند دلفین ثبت کند و در نهایت مشخص شد که کارایی کانال‌های دلفین‌ها در حفظ تعادل بسیار بالاتر و بیشتر از مکانیزمی است که در بدن گاوهای وحشی وجود دارد. وی معتقد است دلفین‌ها و نهنگ‌ها بیش از سایر حیوانات توسط پوستشان چیزی را احساس می‌کنند و به همین دلیل وقتی دلفین‌ها متوجه می‌شوند که آب در حال حرکت چرخشی از چپ به راست است به همین دلیل سریعا فرم حرکت خود در آب را تغییر می‌دهند. وی درباره اینکه چگونه دلفین‌ها قادرند با چنین شتاب و ضربه آب، گردن خود را مستقیم و صاف نگه دارند می‌گوید به شرایط گوش داخلی آنها بر می‌گردد. اگر دلفین‌ها می‌توانند میزان توانایی خود در حس کردن توسط لمس کردن را بالا ببرند این مسئله خواهد توانست به ما در درمان برخی از بیماری‌های گوش داخلی انسان‌ها نیز کمک کند
این مطلب اولین بار در ماهنامه نوآور منتشر شده است.
