روزهای خوب قبل از الکتریسیته! آیا قبل از شروع به کار اولین نیروگاه برق همه چیز عالی بود؟ چه می‌شد اگر همه ساکنین زمین با خاموش کردن چراغ‌هایشان کنار می‌آمدند؟ این چالش را با ساعت زمین شروع می‌کنیم شصت دقیقه تاریکی مطلق و بدون هرگونه نور مصنوعی. آیا به اندازه کافی آلودگی نوری کاهش پیدا می‌کند تا بتوانیم راه شیری را در آسمان شب ببینیم؟ چه مقدار الکتریسیته ذخیره خواهیم کرد؟ آیا برای مقابله با تغییر اقلیم کمکی به ما خواهد کرد؟ در ادامه با ویوین و داستان خاموش کردن چراغ‌ها همراه باشید.
وابستگی بشر در صد سال گذشته به الکتریسیته افزایش پیدا کرده است. اطرافتان را ببینید، لپتاپ شما، مایکروویو یخچال، آسانسور، چراغ راهنمایی، حمل و نقل عمومی… همه چیز به نیروی برق متکی است. عدم استفاده از برق برای حتی یک ساعت نیز کار آسانی نخواهد بود. پس بیایید فقط استفاده از نور را برای بشر محدود کنیم.
کلید را بزنید…
بیایید شروع کنیم… به طور میانگین بشر در هر ساعت ۶۲ هزار تراژول الکتریسیته مصرف می‌کند. برابر با مقدار انرژی لازم برای دو بار سفر با خودروی بنزینی به پلوتو و بازگشت از آن. یک پنجم این انرژی برای روشنایی مصرف می‌شود. مقدار زیادی انرژی که تولید آن یعنی انتشارِ مقدارِ زیادی کربن دی‌اکسید در جو. بدیهی‌ست که انرژی‌های پاک خورشیدی، بادی و آبی بر غلظت کربن دی‌اکسید هوا تاثیری ندارد. اما اینها فراهم کننده یک سوم الکتریسیته تولیدی جهان هستند. باقی‌مانده آن منتشر کننده‌ی گازهای گلخانه‌ای است.
صحبت این است که اگر برای یک ساعت به نیروگاه‌های برق استراحت دهیم به طور قابل توجهی انتشار کربن دی‌اکسید را در سطح جهانی کاهش خواهیم دادو چه راه آسانی برای مقابله با تغییر اقلیم؟ یا نه؟ بنظر پیچیده می‌رسد. اگر شب‌ها رویداد ساعت زمین را اجرا کنیم، کنار آمدن با نور چند شمع جمع و جور ایده‌ی خوبی به نظر نمی‌رسد. نه تنها تاثیر آن‌ها ۱۰۰ بار کمتر از لامپ است اما حدس بزنید… شمع نیز کربن دی‌اکسید تولید می‌کند! به طور فرضی می‌توانید برای برابر کردن این مقدار، یک شمع به ازای یک چراغ خاموش روشن کنید، اما با افزایش تعداد شمع‌ها کربن دی‌اکسید بیشتری نیز تولید خواهد شد.
چه می‌شود اگر هیچ شمعی روشن نکنید؟ شاید فکر کنید که کربن دی‌اکسید کمتری در هوا منتشر خواهیم کرد اما این اشتباه است، بله نیروگاه‌های برق اینگونه کار نمی‌کنند. آن‌هایی که با سوخت ذغال سنگ کار میکنند در طی ساعت‌های خاموشی کربن دی‌اکسید کمتری منتشر خواهند کرد. اما دوباره لامپ‌ها روشن خواهند شد! برای نیروگاه‌های برق این افزایش ناگهانی تقاضا به معنی روشن شدن ژنراتورهای بیشتر است! در نتیجه کربن دی‌اکسید بیشتری تولید خواهد شد و این ضایعات کربنی افزوده شده، گرمای بیشتری در جو پایینی به دام خواهد انداخت و احتمالا سرعت تغییر اقلیم را افزایش خواهد داد و آن هم اگر نیروگاه‌های برق بتوانند به این افزایش تقاضا پاسخ دهند.
در یک سناریوی بدتر، نیاز به اجرای خاموشی اضطراری خواهند داشت، که باعث می‌شود برای چندین روز برق نداشته باشیم. اگر چنین اتفاقی رخ دهد، حداقل می‌توانید شب‌ها از دیدن راه شیری لذت ببرید. نمایی که به دلیل آلودگی نوری، یک سوم جمعیت دنیا از دیدن آن محروم هستند.
پس شاید نباید خودتان را در تاریکی مطلق غوطه‌ور کنید. راه‌های بهتری به جز خاموش کردن همزمان لامپ‌ها برای مقابله با تغییر اقلیم وجود دارد، برای شروع می‌توانید لامپ‌های رشته‌ای را با لامپ‌های فلوئورسنت فشرده تعویض کنید یا از حمل و نقل عمومی استفاده کنید. شما برای کاهش اثر کربن چه می‌کنید؟ برای ما بنویسید.
