کم نیستند آدم‌هایی که دقیقا وقتی محکم‌ترین قدم‌ها به سمت جلو را برمی‌دارند و می‌خواهند برای همیشه از گذشته‌ی لعنتی خود راحت شوند، ناگهان به شکل دردناکی می‌فهمند که چگونه هنوز پای آن‌ها با غل و زنجیر متصل به تاریک‌ترین روزهای زندگی مانده است. زیرا جهان به آن‌ها نگاه مشخصی دارد. حتی وقتی این افراد می‌خواهند با انجام درست برخی از کارها خود را رستگار کنند، می‌بینند برای انجام همان کارهای صحیح هم کم‌وبیش مجبور به غوطه‌ور شدن دوباره در بعضی از آلودگی‌ها هستند. زیرا برای نمونه ممکن است این تنها راه آن‌ها برای کسب پول مورد نیاز باشد.
فیلم The Place Beyond the Pines به یاد همه آورد که همکاری بسیار موفقیت‌آمیز درک سیانفرنس در فیلم ولنتاین غمگین با رایان گاسلینگ یک اتفاق نبود. این دو مشخصا فهم قابل توجهی از جهان‌بینی یکدیگر دارند و می‌توانند آثار سینمایی محکم و حساب‌شده‌ای را تحویل تماشاگر بدهند. راستی بردلی کوپر هم در فیلم The Place Beyond the Pines خوش می‌درخشد و توجه مخاطب به ابعاد مختلف قصه را افزایش می‌دهد. اصلا شاید یکی از اهداف اصلی سازنده همین باشد که بیننده‌ی فیلم The Place Beyond the Pines با تمرکز روی دو بازیگر معرکه، داستان آن را از چند زاویه ببیند.
