ایجاد احساس ترس در مردم به حدی که بینندگان غش می کنند رکوردی است که تنها چند فیلم به آن دست یافته اند و این فیلم های ترسناک با ترساندن شدید بینندگان تاریخ ساز شدند.
Psycho (1960)
به گزارش Salon، روزنامه‌هایی در اوایل دهه ۶۰ گزارش دادند که مردم در تحسین‌شده‌ترین فیلم آلفردز هیچکاک، روانی، غش کرده‌اند. این صحنه به خصوص برای مردم امروز ترسناک نیست، اما در آن زمان، مطمئناً مردم را با وحشت روی زمین می انداخت.
صحنه افسانه ای که در آن ماریون کرین زیر دوش چاقو زده می شود، در دهه ۶۰ بسیار تکان دهنده بود. دیدن قتلی که با چنین جزئیاتی به تصویر کشیده شده بود معمول نبود، اگرچه در مقایسه با فیلم‌های اسلشر امروزی، حتی ممکن است چشم‌نواز به نظر برسد.
The Exorcist (1973)
جن گیر بهترین فیلم ترسناک کلاسیک در نظر گرفته می شود زیرا اولین فیلمی بود که کارهای زیادی انجام داد که بعداً تبدیل به قانون ترس شدند. قبل از اکران، هیچ فیلم دیگری حول محور جن گیری متمرکز نشده بود، و به جرأت می توان گفت، پس از این همه مدت، هیچ فیلم دیگری چنین تصویر نگران کننده و وحشتناکی از آن ارائه نکرده است.
این فیلم رسوایی، گروتسک و هولناک است و اگرچه این ویژگی‌ها معمولاً به یک فیلم تحسین‌شده منجر نمی‌شود، جن‌گیر با چنان فیلمبرداری عالی ساخته شد که هنوز هم به عنوان یکی از مهم‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما باقی مانده است. واکنش تماشاگران که در آن مردم گریه می‌کردند، می‌لرزیدند و غش می‌کردند، ثابت می‌کرد که چقدر پیشگام بود.
Alien (1979)
زمانی که صحنه نمادین شکافته شدن سینه در فیلم بیگانه فیلمبرداری شد، کارگردان فیلم تصمیم گرفت به بازیگران نگوید که یک بیگانه وحشتناک و خونین از سینه شخصیت بیرون خواهد آمد تا واکنش های واقعی خدمه را ثبت کند. به گزارش ایندیپندنت، این باعث شد که ورونیکا کارترایت، هنرپیشه، هنگام فیلمبرداری صحنه بیهوش شود.
iHorror همچنین از مخاطبانی در سینما می گوید که قربانی این صحنه تکان دهنده شدند. به همین دلیل و بسیاری دلایل دیگر، می توان فهمید که Alien یکی از قابل تماشاترین فیلم های ریدلی اسکات است.
The Blair Witch Project (1999)
وقتی پروژه جادوگر بلر منتشر شد، تماشاگران واقعاً ترسیدند زیرا این یکی از فیلم‌هایی است که مردم فکر می‌کردند بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده است. بنابراین همه می ترسیدند که جادوگر واقعی باشد و در آنجا منتظر قربانیان بعدی خود باشد، که بسیار خنده دار است.
با این وجود، قابل درک است که مردم فکر می کردند فیلم بر اساس وقایع واقعی ساخته شده است، زیرا این فیلم به گونه ای ضبط شده است که گویی یک مستند است. همین قالب دستی آن را شبیه یک مستند قابل قبول به نظر می‌رساند، اما تأثیرات دیگری نیز بر بینندگانی داشت که به گفته واشنگتن پست، پس از تماشای فیلم، واقعاً احساس بیماری و سرگیجه داشتند.
Saw III (2006)
Saw همیشه به خاطر تصویرهای پیچ خورده و ترسناکش از شکنجه و قتل مشهور بوده است، اما وقتی بیش از چند نفر در شهرهای مختلف غش کردند (به گفته بی‌بی‌سی) باز هم تعجب آور بود، حتی به یک مشکل نگران کننده تبدیل شد.
بیشتر بینندگان به دیدن فیلم‌های ترسناک می‌روند تا در ترسیدن سرگرمی پیدا کنند، اما اگر برخی می‌دانند که چقدر راحت می‌توانند وحشت کنند، توصیه می‌شود از فیلم‌هایی که به خاطر ترسناک بودن مشهور هستند صرفنظر کنند. بالاخره این سومین عنوان فرنچایز معروف بود و با فیلم های قبلی اش هشدار داده بودند.
Asylum Blackout (2011)
جشنواره‌ها همیشه مکان مورد علاقه تماشاگران سینما برای غش کردن هستند، و به گفته ددلاین، دو نفر در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو که در حال تماشای Asylum Blackout بودند، این کار را انجام دادند.
Asylums اغلب در فیلم های ترسناک به عنوان یک محیط ترسناک خوب و شخصیت های شرور استفاده می شود، اما به نظر می رسد Asylum Blackout آن را به سطح کاملا جدیدی رساند. فیلم فقط در مورد شکنجه (جسمی و روانی) نیست. در واقع، حتی یک صحنه وحشتناک مربوط به آدمخواری وجود دارد.
V/H/S (2012)
به گزارش ددلاین، فیلم دیگری که مقصر غش کردن یکی از اعضای سالن سینما و نیاز به مراقبت پزشکی بود، فیلم V/H/S بود. این فیلم به اندازه عناوین بعدی فرنچایز خود موفق و محبوب نبود، اما داستان های ترسناک هوشمندانه و حتی تصاویری وحشتناک تری داشت.
Goodnight Mommy (2014)
«شب بخیر مامان» مورد تحسین تماشاگران سراسر جهان قرار گرفت و به عنوان یکی از بهترین فیلم های ترسناک خارجی تمام دوران شناخته شد. این فیلم به دنبال صحنه‌های ترسناک معمولی نیست، بلکه در عوض ترس خود را بر روی تصاویر مؤثر و مهیج می‌سازد که به گفته Indiewire، مردم را بی‌حال می‌کرد.
این فیلم اعصاب خردکن است و روشی عالی برای ایجاد تعلیق در زیر پوست دارد. با این حال، نباید انتظار داشت که مکرراً از ترس فریاد بزنید، بلکه در یک ناراحتی دائمی خواهید بود که ثابت می کند این فیلم در وحشت روانی خود عالی است.
Raw (2016)
Raw برای بیشتر افراد ترسناک نبود، اما به روشی هوشمندانه گروتسک بود و به گفته اینورس، مردم غش می کردند. این یکی دیگر از فیلم های خارجی است که نباید آن را با توقع روایات ترسناک معمولی دید، بلکه داستانی توسعه یافته است که با محدودیت های تصویرسازی قوی و مفاهیم غذایی بازی می کند.
خام، مفهوم گوشت را از نظر جنسیت و آدمخواری عمیق تر می کند و از صحنه های بسیار تحریک آمیز استفاده می کند که برای افرادی که به راحتی شوکه می شوند نیست. تماشای این فیلم دشوار است، اما اگر بینندگان قدرت کافی برای غش نکردن را داشته باشند، شاید با نظر مثبت اکثر منتقدان موافق باشند.
Titane (2021)
همان کارگردان Raw ، جولیا دیکورناو، با تایتان به همان جلوه‌ها دست یافت و به گفته BGR، مردم را با این فیلم از حال رفتند. همانطور که او با دیگر فیلم ترسناک خود ثابت کرد، از بهره‌برداری از روایت‌های آزاردهنده عمیق با جلوه‌های بصری متقاعدکننده و تکان‌دهنده که در مجموع ممکن است برای برخی از بینندگان بسیار قوی باشد، نمی‌ترسد.
